Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Starym Wielisławiu
Nawigacja
Wirtualne zwiedzanie
Wirtualne zwiedzanie
Wirtualne zwiedzanie Galeria naszej parafii
Galeria naszej parafii
Galeria Szybki kontakt
Szybki kontakt

SANKTUARIUM

MATKI BOŻEJ

BOLESNEJ

Stary Wielisław 83b
57-300 Kłodzko

O. Henryk Dereń ss+cc 

kustosz

tel.: 74 8 681 526
tel. kom.: 509 42 65 82
E-mail: sanktuarium@starywielislaw.pl

--------------------------------

Parafia Rzymskokatolicka  p.w. św. Katarzyny
Stary Wielisław 83b
57-300 KŁODZKO

Konto Bankowe: 

Nr. 42 9523 0001 0015 7977 2000 0001

 

Bank Spółdzielczy w Kłodzku

Pl. Bolesława Chrobrego 4

57-300 Kłodzko

 

 

 

 

Przyjmujemy na powyższe konto intencje mszalne  i ofiary na utrzymanie cmentarza

 

------------------------------

Parafia: Sakramenty

Sakrament Chrztu Świętego

News

CHRZEST

"Chrzest jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów"
/KKK 1213/

Dwa tygodnie przed chrztem należy zgłosić się do kancelarii parafialnej z odpisem aktu urodzenia dziecka, świadectwem ślubu kościelnego / jeśli był poza parafią zamieszkania / oraz świadectwem moralności chrzestnych wystawionym przez duszpasterza parafii, w której mieszkają.

Sakrament Chrztu Świętego udzielany jest zasadniczo podczas niedzielnej Mszy św. o godzinie 11.00. W wyjątkowych przypadkach po mszy św. o godz.12.00.

Przed chrztem zarówno rodzice (o ile stan prawny im na to pozwala) jak i rodzice chrzestni powinni przystąpić do sakramentu pojednania. Spowiedź w sobotę przed Mszą św. / 17.30 lub w czasie zimowym o 16.30 /.

W czasie Mszy św. należy przystąpić do Komunii św. Dobrze jest ofiarować tę Komunię w intencji dziecka.

Rodzicami chrzestnymi mogą być ci, którzy:

  • ukończyli 16 rok życia,
  • przyjęli Sakrament Pokuty, Eucharystii i Bierzmowania,
  • są praktykującymi katolikami i prowadzą życie zgodne z zasadami wiary,
  • chrzestnymi nie mogą być osoby żyjące w małżeństwie bez ślubu kościelnego,
    a także ci z młodzieży, którzy nie uczęszczają na katechizację.

 

Czy można odmówić chrzest św. ?

Czy można odmówić udzielenia chrztu świętego? (KKK 1229-1231)

Problem odmowy, przez Księdza Proboszcza, chrztu świętego dziecku, staje się dziś aktualny w rodzinach, w których małżonkowie, rodzice dziecka, nie mając przeszkód kanonicznych, żyją w związku niesakramentalnym, bez ślubu kościelnego. Jakim prawem Proboszcz odmówił chrztu naszemu dziecku? - z irytacją pytają rodzice lub zainteresowane tym faktem osoby postronne. Trybunał rodzinny, koleżeński jednoznacznie oskarża duszpasterza, nie skąpiąc przy tym obraźliwych epitetów. Uważa się. że decyzja księdza Proboszcza jest jego prywatnym rozwiązaniem. Tak nie jest. Ani chrzest dziecka, ani decyzja duszpasterza nie są prywatnymi. Mają one związek istotny z Chrystusem i Jego dziełem zbawiania człowieka. Otrzymałem list drogą elektroniczną, w którym ojciec pisze: „Odmówiono nam chrztu dziecka powołując się na brak ślubu kościelnego. Oboje z żoną jesteśmy wierzącymi katolikami, obchodzimy święto Bożego Narodzenia i Wielkanocne. Uważam, że Proboszcz nie miał prawa odmówić chrztu. Mnie i mojążonę połączył Bóg, do czego nie wymagana jest obecność księdza. Za wiarę odpowiadam bezpośrednio przed nim.
Proszę o opinie w tej sprawie.”

Zanim przytoczę odpowiedź, jakiej udzieliłem temu Panu, problem: Czy można odmówić udzielenia chrztu świętego?, spróbujmy zanalizować zgodnie z wykładnią nauki Kościoła, zawartej w Katechizmie Kościoła Katolickiego i Kodeksie Prawa Kanonicznego. W Katechizmie i Kodeksie czytamy: Zdolny do przyjęcia chrztu jest każdy człowiek, jeszcze nie ochrzczony.

Kodeks Prawa Kościelnego wskazuje najpierw na osobę dorosłą i jasno określa: Aby dorosły mógł być ochrzczony, powinien wyrazić wolę przyjęcia chrztu, być odpowiednio pouczony o prawdach wiary i obowiązkach chrześcijańskich oraz przyjąć praktykężycia chrześcijańskiego w katechumenacie (kan. 865). Również Katechizm wskazuje, że katechumenów należy odpowiednio wprowadzać w tajemnicę zbawienia i praktykę obyczajów ewangelicznych, a przez święte obrzędy, spełniane w kolejnych odstępach czasu, wtajemniczać ich w Zycie wiary, liturgii i miłości Ludu Bożego.

Jeśli zaś chodzi o chrzest dzieci Kodeks podkreśla: Rodzice mają obowiązek troszczyć się, ażeby ich dzieci zostały ochrzczone w pierwszych tygodniach; możliwie najszybciej po urodzeniu (...). Do godziwego ochrzczenia dziecka wymaga się, aby zgodzili się rodzice lub przynajmniej jedno z nich, lub ci którzy prawnie ich zastępują; aby istniała uzasadniona nadzieja, ze dziecko będzie wychowane po katolicku; jeśli jej zupełnie nie ma chrzest należy odłożyć zgodnie z postanowieniami prawa partykularnego, powiadamiając rodziców o przyczynie; dziecko rodziców katolickich, a nawet niekatolickich, znajdujące się w niebezpieczeństwie śmierci, jest godziwie ochrzczone, nawet wbrew woli rodziców (kan. 867 - 868). Katechizm zaś dopowiada, że rodzice chrześcijańscy powinni uznać, że taka praktyka odpowiada ich roli opiekunów życia, powierzonej im przez Boga.(1251). Czyniąc następny krok w rozwiązaniu postawionego problemu, należy za Katechizmem zauważyć, że chrzest jest sakramentem wiary. Już na początku obrzędu sakramentu chrztu kapłan kieruje do rodziców i chrzestnych pytanie: O co prosicie Kościół Boży?, a oni odpowiadają: O wiarę!, O chrzest! Tę wiarę rodzice wyznają przed wspólnotą Kościoła, odrzekając się ducha złego. U wszystkich ochrzczonych, dzieci i dorosłych, po chrzcie wiara powinna wzrastać. Chrzest jest źródłem nowego życia w Chrystusie; z niego wypływa całe życie chrześcijańskie (KKK 1254). Na zakończenie obrzędu, ojciec dziecka zapala świecę od Paschału, symbolizującego Zmartwychwstałego Chrystusa. Wówczas szafarz sakramentu zwraca się do rodziców dziecka słowami: Przyjmijcie światło Chrystusa. Podtrzymywanie tego światła powierza się wam rodzice i chrzestni. Jest to wyraźne zadania dla rodziców, aby służyli pomocą nowo ochrzczonemu dziecku w rozwoju łaski chrztu oraz na drodze życia chrześcijańskiego.


Widzimy zatem jak, widzialne elementy sakramentalnego obrzędu chrztu, wskazują nie tylko na różne jego skutki, lecz jak angażują też wiarę rodziców podczas chrztu dziecka i po nim. Dlatego nie ma najmniejszego problemu z udzieleniem chrztu dziecku, którego rodzice są praktykującym katolikami, tzn. między innymi, ze mająślub kościelny, przystępują do sakramentu pokuty i Komunii św. Chrzest dziecka jest konsekwencją ich wiary w Chrystusa i świadomej przynależności do Kościoła. Jest świadectwem we wspólnocie Kościoła, troski o własne i dziecka zbawienie.

Problem udzielenia chrztu dziecku, pojawia się więc wówczas, kiedy rodzice dziecka nie są praktykującymi katolikami, a konkretnie nie mają ślubu kościelnego, świadomie zeń rezygnując. W takim przypadku duszpasterz, jak to wcześnie zauważyliśmy, ma prawo odłożyć chrzest dziecka, do czasu uregulowania przez rodziców swojego małżeństwa w Kościele, aby mogli autentycznie prosić Kościół o wiarę dla dziecka. Do obowiązku duszpasterskiego Proboszcza, i to w sumieniu, należy zatroszczyć się nie tylko o chrzest dziecka, lecz również o jego rodziców, żyjących w związku małżeńskim niesakramentalnym. W takiej sytuacji Ksiądz Proboszcz nie odmawia chrztu dziecku, tylko odkłada chrzest, jak zaleca Kodeks Prawa Kościelnego. Udzielenie chrztu dziecku rodziców żyjących bez przeszkód w konkubinacie byłoby legalizacją ich zaniedbania, lub co gorsze lekceważenia wiary.

Po tych wyjaśnieniach, dopiero teraz, chcę przytoczyć odpowiedź, jakiej udzieliłem Panu wspomnianemu na początku naszej refleksji: Szanowny Panie. Stwierdza Pan, że jesteście Państwo wierzącymi katolikami i żyjecie zgodnie z zasadami wiary. Nie jest to do końca prawda. Zycie w związku niesakramentalnym jest wyraźnym znakiem braku życia z zasadami wiary, bowiem wyklucza możliwość otrzymania rozgrzeszenia, a tym samym przystępowania do Komunii św. Jak więc taką postawę, życia bez sakramentalnej więzi z Chrystusem, można określić zgodną z zasadami wiary? Rezygnacja z zaproszenia Chrystusa do życia małżeńskiego i rodzinnego jest rezygnacją z bycia małżeństwem katolickim i rodziną katolicką. Zawarcie sakramentu małżeństwa jest konkretnym świadectwem życia zgodnie z nauką Chrystusa i Nim samym. Dlatego duszpasterz, w sumieniu jest zobowiązany i odpowiedzialny za duchowe owoce sakramentu, które w przypadku chrztu są uzależnione od wiary rodziców dziecka. Kościół za swoje zadanie uważa pobudzenie rodziców dziecka do prawdziwej i czynnej wiary, wynikającej jako konsekwencja z ich chrztu. Jeśli rodzice dziecka nie mają przeszkód kanonicznych, żyją w małżeństwie niesakramentalnym,  Proboszcz powinien zachęcić ich do ślubu kościelnego i chrzest dziecka do tego czasu odłożyć. Rodzicielska miłość powinna być weryfikacją postawy wiary, aby dziecko w pełni mogło nią być obdarowane. Dobry finał to zawarcie sakramentu małżeństwa, a po nim chrzest dziecka .
Wówczas udział rodziców w sakramencie chrztu świętego (wyznanie wiary, wyrzeknięcie się grzechu, zerwanie z szatanem, dialog prowadzony z rodzicami) będzie wiarygodny i autentyczny. Nie będzie aktualne porzekadło: „Panu Bogu świeczkę, a diabłu ogarek”. I jeszcze jedna rada. Tak ważnego problemu nie załatwi telefon, czy komputer. Należy rozmawiać bezpośrednio z księdzem Proboszczem, bowiem dobry dialog to początek sukcesu i uniknie się w ten sposób naciąganych nadinterpretacji. Niestety w odpowiedzi adresat oświadczył, ze się nie zgadza z takim rozwiązaniem. Cóż więcej powiedzieć, jeśli zainteresowany ma złą wolę i nie chce zaprosić Chrystusa do swojego małżeństwa i rodziny. Pozostaje jeszcze jedna możliwość: gorąca modlitwa w intencji małżonków i rodziców o przemianę i powrót do Chrystusa i Kościoła.
Konkludując należy, na postawione w temacie pytanie, odpowiedzieć: Zgodnie z wykładnia nauki Kościoła, nie należy odmawiać chrztu dzieciom, jednakże w pewnych okolicznościach, jeżeli rodzice nie gwarantują wychowania dziecka w wierze katolickiej, chrzest należy odłożyć.

Ks. Marian Biskup

 

 

 

Sakrament Eucharystii

 

 

 

 

Msza św. krok po kroku
 
Rozumienie znaków i symboli, gestów i postaw pozwala nam świadomie i owocnie uczestniczyć we Mszy św.
 
Każdy, kto poważnie traktuje swoje chrześcijaństwo, wie, że we Mszy św. należy uczestniczyć. Ale nie wszyscy zadają sobie pytanie, czym owo uczestnictwo jest i co należy zrobić, aby stało się ono świadome, czynne i owocne, czyli właśnie takie, jakie powinno być. Na pewno odpowiednie uczestnictwo nie ogranicza się jedynie do wypełnienia pierwszego przykazania kościelnego, czyli do fizycznej obecności w kościele w każde niedzielę i święto nakazane. Aby prawdziwie uczestniczyć we Mszy św., nie wystarczy także być tylko skupionym i pobożnym oraz gorliwie się modlić. To zbyt mało, a nawet można powiedzieć, że nie do końca o to by chodziło. Warto więc przyglądnąć się naszemu uczestnictwu we Mszy św. i spróbować odnaleźć, co w niej jest naprawdę ważne.
Wejście do świątyni
Eucharystia to świat znaków, symboli, obrzędów i słów, które wzajemnie się przenikają i umożliwiają wejście w komunię z Bogiem oraz z braćmi i siostrami. Ten świat, który przenosi nas w inną, Bożą rzeczywistość, otwiera się już w momencie przekroczenia progu kościoła, a więc zanim jeszcze rozpoczną się obrzędy liturgiczne. Już wtedy i w tym miejscu rozpoczyna się nasze uczestnictwo w Eucharystii. Przekroczenie progu kościoła jest bowiem znakiem, że wchodzimy do domu, że jesteśmy u siebie oraz że tam jest nasze miejsce.
Znak krzyża przy wejściu do świątyni i na rozpoczęcie Liturgii
Dzisiaj o tym, że w Eucharystii uczestniczą ludzie ochrzczeni, przypomina woda święcona, którą przy wejściu do kościoła czynimy znak krzyża. Wypowiadane wówczas słowa: „W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”, przywołują moment naszego chrztu, ponieważ po raz pierwszy wybrzmiały one nad każdym z nas, gdy woda chrzcielna spłynęła po naszych głowach. Znak krzyża przy wejściu do kościoła stawia nas zawsze w postawie wdzięczności za chrzest, który uczynił nas dziećmi Bożymi i włączył w Mistyczne Ciało Chrystusa.
Wdzięczność za sakrament chrztu oraz postawa słuchania prowadzą nas do dostrzeżenia, że na Eucharystii nigdy nie jesteśmy sami, że wokół gromadzą się nasze siostry i nasi bracia, a wszyscy razem tworzymy jedno zgromadzenie, wspólnotę złączoną przez wiarę, chrzest i pragnienie życia Ewangelią. Zanim jeszcze cokolwiek zacznie się dziać, zanim kapłan wypowie słowa konsekracji, z nami i w nas już jest obecny Chrystus. Gromadzimy się w Jego imię, z Nim wchodzimy w relację, Jego słuchamy i On nas przemienia.
Akt pokuty
Na początku Mszy św. odmawiamy zawsze akt pokuty. Jest to bardzo ważny moment, ponieważ niejako zmusza nas do stanięcia w prawdzie o nas samych. A prawda ta jest bardzo prozaiczna: jestem grzesznikiem i bardzo potrzebuję Bożego Miłosierdzia. Akt pokuty to indywidualne przyznanie się do tego. Mówimy: ja się spowiadam, ja zgrzeszyłem, moja wina, ja błagam o miłosierdzie. Jeśli cokolwiek ma się w nas wydarzyć podczas Eucharystii, jeśli coś ma się zmienić, to stanie się tak tylko wtedy, gdy będziemy mieć odwagę stanąć w prawdzie wobec Boga, wobec sióstr i braci oraz wobec samych siebie. Bijemy się w piersi, pochylamy się, mówimy: „Panie, zmiłuj się nad nami”, bo wierzymy, że Bóg się na nas nie obraża, że się nie odwraca, ale że jest miłosiernym Ojcem, który pragnie, abyśmy przyjęli Jego przebaczenie, usłyszeli Jego słowo, weszli z Nim w komunię oraz na nowo ukochali tych, których kochać jeszcze nie umiemy. Do dobrego przeżycia aktu pokuty potrzeba ciszy, prawdy i uczciwości wobec siebie samych. Tak przygotowani możemy zacząć słuchać słowa, które za chwilę wybrzmi w zgromadzeniu, aby dotykać naszego życia i je przemieniać.
Liturgia Słowa
Chociaż podczas całej Mszy św. postawa słuchania jest fundamentalna, to jednak Liturgia Słowa najmocniej zaprasza do otwarcia uszu i serc oraz do wrażliwości i pokory, aby przyjąć Boże słowo jako skierowane do mnie i oświecające moją codzienną drogę. Słuchaniu w Liturgii Słowa sprzyja wszystko, także postawa ciała. Gdy siedzimy, łatwiej jest się skupić i usłyszeć słowo, a wstając na proklamację Ewangelii, wyrażamy gotowość na wniesienie słów Chrystusa w naszą codzienność. Ewangelia jest bowiem szczytem i najważniejszym momentem całej Liturgii Słowa. Do niej prowadzą wszystkie pozostałe czytania biblijne, ona jest podstawą homilii i z niej rodzą się wyznanie wiary oraz modlitwa powszechna..Ważnym elementem Liturgii Słowa jest także milczenie. Sprzyja ono medytacji i konfrontacji własnego życia z Ewangelią. W adhortacji apostolskiej Verbum Domini Benedykt XVI zamieścił następujące zdanie: „Słowo Boże może być bowiem wypowiedziane i usłyszane jedynie w ciszy zewnętrznej i wewnętrznej”, i dalej: „Milczenie, kiedy jest przewidziane, należy traktować «jako część celebracji»” (nr 66). Skoro tak, to nie można sobie wyobrazić Liturgii Słowa bez, chociażby krótkich, chwil milczenia.
Przygotowanie darów
Gdy wybrzmi ostatnie wezwanie Modlitwy wiernych, rozpoczyna się Liturgia eucharystyczna. Centrum celebracji przenosi się w tym momencie z ambony na ołtarz i wszyscy zostają zaproszeni do przyjęcia postawy ofiary. Na ołtarzu składamy chleb i wino, a piękne modlitwy, wypowiadane przez kapłana przewodniczącego Liturgii, ukazują sens tego gestu. W obrzędzie przygotowania darów zawiera się całe nasze życie: nasze praca i ofiara, ale także cierpienie i ból całego świata. To wszystko zostaje przemienione przez miłość Chrystusa, najpełniej objawioną w Jego ofierze na krzyżu.
Z przygotowaniem darów łączy się także nasza konkretna ofiara, którą łączymy z eucharystycznym chlebem i winem. Dary materialne i ofiary pieniężne, które wówczas składamy, są wyrazem miłości wobec braci i sióstr, gdyż Eucharystii nie można sobie wyobrazić bez miłości i służby innym. A miłość i służba to nie idea, ale konkret.
Modlitwa eucharystyczna
Ośrodkiem i szczytem każdej Mszy św. jest Modlitwa eucharystyczna, w czasie której – wśród modlitwy dziękczynienia i uwielbienia – mocą Ducha Świętego dokonuje się przemiana przyniesionych na ołtarz darów chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa. Na Przeistoczenie, czyli konsekrację, wszyscy klękają, dzwonią dzwonki. Kapłan najpierw wypowiada słowa Zbawiciela z Ostatniej Wieczerzy: „Bierzcie i jedzcie” oraz „Bierzcie i pijcie”, po czym podnosi Ciało Chrystusa i kielich z Jego Krwią. Tego momentu nie da się przeoczyć, a Chrystus staje się wówczas rzeczywiście i sakramentalnie obecny pod postaciami chleba i wina.
Obrzędy Komunii św.
Obrzędy Mszy św. prowadzą konsekwentnie do przyjęcia Komunii św., która z kolei staje się warunkiem komunii – jedności z braćmi i siostrami. Bez przyjęcia Komunii św. wszystko to staje się puste i traci znaczenie. Warto więc zrobić wszystko, aby w Eucharystii za każdym razem uczestniczyć w sposób pełny, czyli przyjmując Komunię św.
Obrzędy zakończenia i rozesłanie
Komunia św. nie zamyka Eucharystii, chociaż jest jej bardzo ważnym momentem. Msza św. kończy się wyjściem wiernych z kościoła i powrotem do codzienności. Ostatnie słowa Mszy św.: „Idźcie w pokoju Chrystusa”, przywołują posłanie Apostołów przez Zmartwychwstałego, aby głosili Ewangelię tam, dokąd dojdą, czyli na całym świecie (por. Mt 28, 19; Mk 16, 15). To dynamiczne wezwanie: „Idźcie!”, jest dzisiaj bardzo czytelnym i konkretnym zaproszeniem, abyśmy wracali do naszego życia, pracy, nauki i do walki o codzienność, bo to właśnie tam sprawdza się i realizuje w praktyce nasze uczestnictwo we Mszy św. Gdy zatem słyszymy słowa: „Idźcie w pokoju Chrystusa!”, warto sobie uświadomić, że drzwi kościoła nie służą jedynie do tego, aby przez nie wejść i uczestniczyć w Eucharystii, ale także aby przez nie z kościoła wyjść i iść do świata spragnionego Ewangelii. Z Eucharystii się wychodzi, aby tam, gdzie toczy się nasze życie, świadczyć o tym, czego się nauczyliśmy i co usłyszeliśmy podczas Liturgii. Nie słowa, ale nasza codzienność weryfikuje, czy Pan rzeczywiście do nas przemówił we Mszy św., czy weszliśmy w prawdziwą komunię z Jego Ciałem oraz czy nauczyliśmy się żyć w komunii z braćmi i siostrami.
Gdy wchodzimy do kościoła przed rozpoczęciem Mszy św., przez znak krzyża czyniony wodą święconą przypominamy sobie, że chrzest uczynił nas dziećmi Bożymi oraz wprowadził w tajemnicę Eucharystii. Gdy z niego wychodzimy po zakończeniu Liturgii, mamy iść, aby realizować nasze powołanie chrzcielne i żyć Ewangelią w codzienności. Sakrament chrztu św. zatem otwiera i zamyka każde nasze uczestnictwo w Eucharystii, gdyż stoi u podstaw naszej tożsamości chrześcijańskiej.
 
 

EUCHARYSTIA - I KOMUNIA ŚWIĘTA

"Eucharystia jest źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego"
/KKK 1324/

Pierwsza Spowiedź i Komunia Św. dzieci w naszej Parafii odbywa się w klasie drugiej szkoły podstawowej. Termin ustalany jest z rodzicami na spotkaniu organizacyjnym.

Podstawowe przygotowanie do przyjęcia Pierwszej Komunii św. odbywa się w ramach katechizacji szkolnej i parafialnej . Dzieci, które uczą się w szkołach poza terenem Parafii, a przynależą do naszej wspólnoty parafialnej winny być zgłoszone przez rodziców we wrześniu / na początku roku szkolnego /.

W terminie wyznaczonym przez przygotowującego duszpasterza należy dostarczyć :

świadectwo chrztu dziecka - zwolnieni są ci, których dzieci były chrzczone w naszej parafii.

Rodziców wraz z dziećmi zachęcam do uczestniczenia, przez cały rok w niedzielnej  Mszy św. o godz. 11.00 

Przygotowania w naszej parafii w soboty wyznaczone przez duszpasterza  o godz. 10.00

Przygotowania wg Małego Katechizmu wyd. diecezji opolskiej

Dla rodziców -  wiadomości do  opanowania na dzień 20 listopada 2021r.

Kolory do odczytania od dolnej strony katechizmu

  CZĘŚĆ I  DZIEJE ZBAWIENIA   ( str.35 -  katecheza 12)
 
 
 CZĘŚĆ  II  KATECHIZM      od str. 88 - 96
 
 
 
  NAJWAŻNIEJSZE WIADOMOŚCI KATECHIZMOWE  od str.166 -167

 

Wskazania Konferencji Episkopatu Polski
dotyczące przygotowania dzieci do przyjęcia i przeżywania
sakramentu pokuty i pojednania oraz Pierwszej Komunii Świętej

Wstęp
1. Niniejszy dokument zawiera podstawowe wskazania dotyczące przygotowania i
przeżywania sakramentów: pokuty i pojednania oraz Eucharystii, ze szczególnym
uwzględnieniem przystąpienia do tych sakramentów po raz pierwszy w życiu w
każdej parafii w Polsce, przy zachowaniu praw biskupów diecezjalnych.
I. Wprowadzenie teologiczne
2. Eucharystia jest źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego (KK 11),
streszczeniem i podsumowaniem całej naszej wiary (KKK 1327). W Najświętszej
Eucharystii zawiera się całe duchowe dobro Kościoła, sam Jezus Chrystus, Jego
trwała Obecność (KKK 1324).
3. Msza święta jest równocześnie i nierozdzielnie dziękczynieniem i uwielbieniem Boga
Ojca, Ofiarą Chrystusa, dokonaną na Krzyżu, antycypowaną w Wieczerniku i
dopełnioną w Zmartwychwstaniu – i świętą ucztą Komunii w Ciele i Krwi Pana (KKK
1358).
4. W centrum celebracji Eucharystii znajdują się chleb i wino, które przez słowa
Chrystusa i wezwanie Ducha Świętego stają się Ciałem i Krwią Chrystusa (KKK
1333).
5. Owocem Komunii Świętej jest pogłębienie zjednoczenia z Chrystusem i między
ludźmi. Komunia Święta podtrzymuje, pogłębia i odnawia życie łaski otrzymane na
chrzcie świętym (KKK 1391-1392).
6. Eucharystia, przez umocnienie miłości i przyjaźni z Bogiem, gładzi grzechy
powszednie i zachowuje od przyszłych grzechów śmiertelnych (KKK 1394-1395).
7. Chrystus kieruje do swoich uczniów usilne zaproszenie, aby przyjmowali Go w
sakramencie Eucharystii: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie
spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli
życia w sobie” (J 6, 53) (KKK 1384).
8. Udział w uczcie eucharystycznej wymaga czystego serca, wolności od grzechu
ciężkiego, dlatego Kościół nie zezwala na dopuszczenie dziecka do Pierwszej
Komunii Świętej bez uprzedniej sakramentalnej spowiedzi (Dekret „Quam singulari”
Świętej Kongregacji Sakramentów o wieku, w którym należy dopuszczać dzieci do
Pierwszej Komunii Świętej).
9. Sakrament pokuty i pojednania obejmuje dwa istotne elementy: z jednej strony akty
penitenta, który nawraca się pod działaniem Ducha Świętego, a mianowicie: żal,
wyznanie grzechów i zadośćuczynienie, a z drugiej strony działanie Boże za
pośrednictwem Kościoła (KKK 1448).
10. Sakrament pokuty i pojednania przynosi przebaczenie grzechów przez Boga, a także
pojednanie z Kościołem (KKK 1440).

11. U tych, którzy przyjmują sakrament pokuty z sercem skruszonym i z duchowym
nastawieniem, nastają spokój sumienia i pogoda ducha (KKK 1468).
II. Wprowadzenie pastoralne
12. Przygotowanie dzieci do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii ma na celu
doprowadzenie dziecka do świadomego i osobistego spotkania z kochającym i
przebaczającym Chrystusem oraz zjednoczenia z Nim w Komunii Świętej. Celem
formacji jest także głębsze wprowadzenie dziecka we wspólnotę Kościoła przez
doświadczenie wspólnoty wiary i miłości we wspólnocie parafialnej.
13. Przygotowanie oraz przeżywanie pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej obejmuje
następujące etapy:
a) przygotowanie dalsze, które rozpoczyna się w okresie wczesnego dzieciństwa i
polega na wychowaniu religijnym w rodzinie, regularnym uczestniczeniu w
niedzielnej i świątecznej Mszy świętej, a następnie na uczęszczaniu na lekcje religii
(katechezę) w szkole;
b) przygotowanie bliższe polegające na udziale dziecka w nauczaniu religii
(katechezie szkolnej) oraz w katechezie parafialnej przewidzianej na I i II klasę
szkoły podstawowej, stanowiącej wprowadzenie do katechezy sakramentalnej;
c) przygotowanie bezpośrednie dokonuje się w klasie II i polega w dalszym ciągu na udziale w nauczaniu religii (katechezie szkolnej) oraz w parafialnej katechezie

sakramentalnej. Przygotowanie to powinno mieć przede wszystkim charakter
duchowy zmierzający do zdobycia osobistego doświadczenia religijnego i
włączenia się we wspólnotę wierzących. Istotą tego przygotowania jest pogłębienie
wiary w realną obecność Jezusa w Komunii Świętej i wzbudzenie pragnienia jej
przyjmowania.
14. Po przyjęciu Pierwszej Komunii Świętej następuje roczny etap, którego celem jest
pogłębienie mistagogiczne, czyli głębsze wprowadzenie w przeżywanie sakramentu
pokuty i pojednania oraz Eucharystii. Odbywa się ono w klasie IV i jest zwieńczone
przeżyciem rocznicy Pierwszej Komunii Świętej.
15. Po przyjęciu tych sakramentów rodzice, duszpasterze i katecheci, a także rodzice
chrzestni, rodzeństwo i dziadkowie powinni troszczyć się o pogłębianie życia
sakramentalnego dzieci przez udział w niedzielnej Mszy świętej oraz regularnej
spowiedzi (głównie praktykę pierwszych piątków miesiąca) i Komunii Świętej.
16. W każdej parafii należy uroczyście obchodzić rocznicę Pierwszej Komunii Świętej
jako uwielbienie i dziękczynienie za sakrament pokuty i pojednania oraz Komunię
Świętą, co ma stanowić impuls do dalszego rozwoju i pogłębiania życia
sakramentalnego.
17. Po przyjęciu Pierwszej Komunii Świętej konieczne jest kontynuowanie formacji
chrześcijańskiej poprzez systematyczne uczestnictwo w lekcjach religii i pogłębianie
znajomości wiary katolickiej.
18. Pogłębianiu więzi z Chrystusem zapoczątkowanej w dniu Pierwszej Komunii Świętej
służy również stała, pozasakramentalna i systematyczna katecheza parafialna dzieci.
Nie może ona powtarzać treści i metod nauczania religii w szkole, ale skupiać się na
pogłębianiu osobistej wiary i przynależności do Kościoła.

19. W celu głębszej formacji chrześcijańskiej warto zaprosić dzieci do włączenia się w
grupy parafialne działające przy parafii, takie jak np.: Eucharystyczny Ruch Młodych,
Oaza Dzieci Bożych, Dziewczęca Służba Maryjna, Papieskie Dzieła Misyjne, służba
liturgiczna, czy schola muzyczna.
20. Przygotowanie dzieci do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii powinno
odbywać się w ścisłej współpracy duszpasterzy i katechetów z rodzicami. Za
najważniejsze zadania rodziców w tym przygotowaniu należ uznać: wspólną modlitwę
rodziców z dzieckiem i za dziecko, systematyczne uczestnictwo wraz z dzieckiem w
niedzielnej i świątecznej Mszy świętej, kierowanie się w życiu codziennym zasadami
Dekalogu, rozmowy z dzieckiem na tematy podejmowane podczas katechez, pomoc w
opanowaniu podstawowych modlitw i zrozumieniu niezbędnych treści związanych z
sakramentem pokuty i Eucharystii, pomoc dziecku w rozwoju moralnym, codzienne
świadectwo życia z wiary, wychowywanie do życia w prawdzie i miłości.
III. Wskazania organizacyjne
21. Przyjęcie Pierwszej Komunii Świętej odbywa się na zakończenie III klasy szkoły
podstawowej, tj. około 10. roku życia dziecka. Jednocześnie należy szanować lokalne
tradycje tzw. wczesnej Komunii Świętej. Szczegółowe regulacje w tej sprawie wydaje
biskup diecezjalny. W takim wypadku główną rolę w przygotowaniu dzieci do
sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii pełnią rodzice, którzy powinni
pozostawać w ścisłej współpracy z katechetą i duszpasterzem miejsca zamieszkania
dziecka.
22. Uprzywilejowanym środowiskiem przygotowania bezpośredniego do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii jest parafia zamieszkania dziecka, a nie parafia, na terenie której znajduje się szkoła. W uzasadnionych sytuacjach przystąpienie do tych sakramentów jest możliwe poza parafią zamieszkania na podstawie zaświadczenia o odbyciu stosownego przygotowania. Niezbędne ustalenia w tym względzie należy poczynić jak najszybciej po rozpoczęciu przygotowania.
23. Warunkiem rozpoczęcia przygotowania dzieci do tych sakramentów jest złożenie
przez rodziców (opiekunów) deklaracji uczestnictwa w przygotowaniu do sakramentu
pokuty i pojednania oraz Eucharystii. Formularz deklaracji przygotowuje parafia, a
powinien on zawierać niezbędne dane osobowe oraz zasady związane z
przygotowaniem zarówno dzieci, jak i ich rodziców. Ważną sprawą jest, by przy
zgłoszeniu dziecka proboszcz przeprowadził duszpasterską rozmowę z jego
rodzicami.
24. Wraz z deklaracją rodzice (opiekunowie) składają świadectwo chrztu świętego
dziecka, jeśli było ono ochrzczone poza parafią, w której ma przyjąć pierwszą
Komunię Świętą.
25. Koniecznym warunkiem uczestnictwa w parafialnym przygotowaniu do Pierwszej
Spowiedzi i Komunii Świętej jest uczęszczanie na lekcje religii w szkole.
Odpowiedzialni za formację parafialną powinni się zatem upewnić, że ten warunek
został spełniony.
26. Katecheza parafialna przygotowująca do sakramentu pokuty i pojednania oraz
Eucharystii powinna mieć charakter duchowy. Dziecko powinno systematycznie
uczestniczyć w niedzielnej Mszy świętej oraz nabożeństwach związanych z rokiem
liturgicznym (różaniec, Droga Krzyżowa, nabożeństwa majowe itp.) oraz w

spotkaniach tematycznych. Minimalna liczba spotkań, jakie powinny odbywać się
podczas katechezy parafialnej stanowiącej przygotowanie do tych sakramentów
powinna wynosić – zgodnie z Programem nauczania religii z 2018 roku – 24 (w
każdej klasie po 8 spotkań).
27. W przypadku szczególnych okoliczności, jak np. wiek dziecka, niepełnosprawności,
trudności rozwojowe, zaniedbanie wychowawcze itp., katecheta oraz duszpasterz
winni roztropnie i indywidualnie potraktować sprawę jego przygotowania. Należy
unikać formalizmu i rygoryzmu duszpasterskiego.
28. W sytuacji, gdy dziecko mieszka z rodzicami za granicą, a rodzice wyrażają wolę, aby
przyjęło ono pierwszą Komunię Świętą w Polsce, rodzice wraz z dzieckiem powinni:
a) zgłosić się do parafii za granicą, do której przynależą, z prośbą o przygotowanie
ich dziecka do pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej z zaznaczeniem, że te
sakramenty zostaną przyjęte w Polsce. Po zakończonym przygotowaniu proboszcz
(bądź rektor misji) sporządza dokument poświadczający przygotowanie i gotowość
dziecka do przyjęcia tych sakramentów, który należy przedstawić w parafii w
Polsce.
b) zgłosić się do parafii w Polsce, najlepiej w roku szkolnym poprzedzającym rok, w
którym odbędzie się pierwsza Komunia Święta, w celu zapisania dziecka, z
zaznaczeniem, że przygotowanie dziecka będzie miało miejsce za granicą.
c) odnośnie do szczegółów związanych z uroczystością Pierwszej Komunii Świętej
należy dostosować się do zasad i warunków ustalonych w parafii udzielania
sakramentów.
29. Jeżeli przygotowanie dziecka nie jest możliwe w parafii za granicą, jego warunki i
zasady określa proboszcz parafii, w której ma nastąpić przyjęcie sakramentów.
30. Przy podejmowaniu decyzji o przystąpieniu dziecka do pierwszej spowiedzi i
Komunii Świętej proboszcz:
a) zasięga opinii prowadzących przygotowanie w parafii i w szkole,
b) bierze pod uwagę systematyczny udział w katechezie parafialnej, szkolnej oraz
uczestnictwa w niedzielnej Mszy świętej i innych nabożeństwach.
31. Najważniejsze kryteria dotyczące dyspozycji rodziców i dziecka do przyjęcia
Pierwszej Komunii Świętej są następujące:
a) dziecko jest ochrzczone i czynnie należy do wspólnoty Kościoła katolickiego. W
przypadku, gdy dziecko nie jest jeszcze ochrzczone, należy udzielić mu tego
sakramentu po uprzednim przygotowaniu,
b) wiara w obecność Pana Jezusa w Komunii Świętej,
c) osobiste pragnienie przyjmowania Pana Jezusa w Komunii Świętej,
d) rozeznanie co do istoty grzechów oraz cnót chrześcijańskich,
e) pragnienie uzyskania przebaczenia swoich grzechów i osiągania chrześcijańskich
cnót,
f) przystąpienie do sakramentalnej spowiedzi.
32. Dniem Pierwszej Komunii Świętej ma być zasadniczo niedziela, pamiątka dnia
zmartwychwstania Chrystusa, najstarszy i pierwszy dzień świąteczny Kościoła,
podstawa i rdzeń całego roku liturgicznego (Konstytucja o Liturgii, 106). Niewłaściwą
praktyką jest organizowanie Pierwszej Komunii Świętej w Wielki Czwartek czy w
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa.

33. W praktyce duszpasterskiej należy zachęcać dzieci i rodziców do uczestnictwa w
nabożeństwach tzw. Białego Tygodnia, bądź też innych dobrych praktykach
wypracowanych w diecezji, (np. Białe Niedziele), w których – z natury rzeczy – teksty
modlitw i homilii, jak też cała atmosfera tych spotkań, mają pogłębiać i umacniać
duchowe owoce rozpoczętego życia eucharystycznego.
34. W parafii powinna znajdować się specjalna księga, w której zapisuje się imiona i
nazwiska dzieci przystępujących do Pierwszej Komunii Świętej.
35. Warto upowszechniać praktykę ujednoliconego stroju dla dzieci
pierwszokomunijnych. Powinien on odpowiadać powadze uroczystości, aby nie
koncentrować uwagi na ubiorze. Nie może on tworzyć dyskomfortu wśród dzieci i
rodziców.
36. Uznając zwyczaj obdarowywania dzieci prezentami, należy jak najwcześniej
uświadamiać im istotę Komunii Świętej, źródło prawdziwej radości, jakim jest
przyjęcie Pana Jezusa. Należy dołożyć starań, by kwestie materialne nie przysłoniły
wartości duchowych oraz istoty przeżywanej uroczystości.
37. Przyjęcia z okazji Pierwszej Komunii Świętej powinny być poprzedzone i zakończone
wspólną modlitwą. Powinny one odbywać się bez alkoholu.
38. Rodzice i chrzestni powinni zaangażować się w liturgię Mszy świętej, podczas której
udzielana jest Pierwsza Komunia Święta. Ze względu na znaczenie Słowa Bożego
dobrą praktyką jest odczytywanie tekstów liturgii słowa przez przedstawicieli
rodziców. Dzieciom natomiast można powierzać inne funkcje, jak np. śpiew czy
procesja z darami.
39. W sytuacji, gdy rodzice nie mogą wraz z dziećmi przystąpić do Komunii Świętej,
należy kierować się roztropnością duszpasterską. Warto podjąć wobec nich
duszpasterskie towarzyszenie w takich okolicznościach wspólnego życia.
IV. Wskazania dotyczące treści
40. Celem spotkań w klasach pierwszej i drugiej jest przede wszystkim ukazanie piękna
chrześcijaństwa, pogłębienie najważniejszych prawd wiary oraz położenie akcentu na
modlitwę i liturgię jako dziękczynienie Bogu za zbawcze wydarzenia. Dzieci powinny
zapoznać się także z wystrojem kościoła oraz pieśniami w różnych okresach
liturgicznych.
41. W trzeciej klasie należy skoncentrować się bezpośrednio na sakramentach pokuty i
pojednania oraz Eucharystii. Należy omówić istotę tych sakramentów, obrzędy oraz
ich znaczenie egzystencjalne. Jest to także czas na omówienie szczegółowych
zagadnień dotyczących przebiegu dnia pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej.
42. Po przyjęciu Pierwszej Komunii Świętej należy umożliwić dzieciom i ich rodzicom
przeżycie tzw. Białego Tygodnia, bądź kilka tzw. Białych Niedziel. Warto zaprosić
dzieci i rodziców na spotkanie o charakterze dziękczynnym za dar spowiedzi i
Komunii Świętej, które mogłoby odbyć się np. w czerwcu oraz motywującym do
dalszych systematycznych spotkań z Chrystusem i wspólnotą Kościoła. Cenną
praktyką jest organizowanie po Pierwszej Komunii Świętej pielgrzymek do miejsc
świętych.
43. Podczas spotkań w klasie czwartej, których − zgodnie z Programem nauczania religii
− powinno być również osiem, należy wdrażać dzieci do praktykowania pierwszych

piątków miesiąca, a także do regularnego przystępowania do spowiedzi i Komunii
Świętej.
44. Pod koniec klasy IV należy przeprowadzić spotkanie przygotowujące do rocznicy
Pierwszej Komunii Świętej.
V. Wskazania dotyczące form i metod
45. W przygotowaniu dziecka do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii bardzo
ważny jest aspekt przeżyciowy, dlatego podczas spotkań powinna panować atmosfera
pełna życzliwości i radości.
46. Każde spotkanie formacyjne w parafii powinno składać się z dwóch części. Pierwsza z
nich w ciekawy i angażujący sposób powinna przypominać wskazane wyżej treści, a
druga dawać możliwość ich przeżycia przez modlitwę, zaangażowanie w liturgię,
śpiew itp. Powinno to służyć doświadczeniu wspólnoty wiary i modlitwy.
47. Spotkania dla dzieci powinny odbywać się w małych grupach formacyjnych. Liczba
uczestników nie powinna przekraczać 12 osób.
48. Spotkania w grupach mogą prowadzić kapłani, osoby konsekrowane, katecheci
świeccy lub animatorzy ruchów i stowarzyszeń katolickich. Osoby te powinny
posiadać predyspozycje do pracy z dziećmi.
49. Wśród metod nauczania katechetycznego nie może zabraknąć memoryzacji, bowiem
katecheza jest częścią tej „pamięci” Kościoła, która zachowuje wśród nas żywą
obecność Chrystusa. Przedmiotem zapamiętywania winny być formuły modlitewne
oraz syntetyczne ujęcia formuł wiary. Należy jednak pamiętać, że memoryzacja, która
jest ważna i potrzebna, powinna mieć miejsce przede wszystkim w szkole i nie może
wyprzeć innych metod katechezy (Por. Polskie Dyrektorium Katechetyczne, 26).
50. W przygotowaniu parafialnym do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii
chodzi nie tylko o przekaz wiedzy, ale przede wszystkim o doświadczenie przez dzieci
osobistej relacji z Bogiem, a także o udział w radosnej wspólnocie wierzących.
51. Dla katechezy parafialnej odpowiednie są metody aktywizujące, a zwłaszcza
przeżyciowe, biblijne i liturgiczne ze szczególnym uwzględnieniem celebracji
pokutnych według „Obrzędów sakramentów pokuty”.
52. W trakcie przygotowania do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii warto
przygotować tematyczne celebracje Słowa Bożego lub Mszę świętą w małych grupach
zgodnie z zaleceniami „Dyrektorium o Mszach świętych z udziałem dzieci”.
VI. Formacja rodziców
53. W przygotowaniu do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii konieczne jest
objęcie formacją rodziców dzieci pierwszokomunijnych. Dobrym rozwiązaniem jest
organizowanie regularnych spotkań dla rodziców równolegle do spotkań
przeznaczonych dla dzieci.
54. Szczególną troską należy otoczyć rodziców pozostających w związkach
niesakramentalnych, ukazując im ważne miejsce we wspólnocie Kościoła i zachęcając
ich do zaangażowania w jego życie.

55. Treściami formacji rodziców powinny być prawdy wiary, liturgia, zasady moralne i
modlitwa, a także religijne wychowanie dzieci ze szczególnym uwzględnieniem
zjawisk zachodzących we współczesnym świecie. Szczegółowe treści spotkań dla
rodziców zawarte są w Programie nauczania religii.
56. Wskazane jest, aby spotkania z rodzicami odbywały się w formie warsztatów i
celebracji sprzyjających zaangażowaniu uczestników.
VII. Proponowane tematy spotkań w parafii dla dzieci
z Programu nauczania religii
(Częstochowa 2018, s. 80-82)

· Klasa I
■ Z Bogiem rozpoczynamy nowy rok szkolny i katechetyczny
■ Podczas chrztu staliśmy się dziećmi Bożymi
■ Boga nazywamy naszym Ojcem
■ Dziękujemy Bogu za rodziców
■ Dziękujemy Bogu za wiarę
■ Całą rodziną chcemy pogłębiać naszą wiarę
■ Uczymy się, czym jest dobro i jak unikać zła
■ Oddajemy cześć Bogu razem z Matką Jezusa (nabożeństwa majowe).

· Klasa II
■ Z Bogiem rozpoczynamy nowy rok szkolny i katechetyczny
■ W tajemnicach różańca poznajemy życie Jezusa i Maryi (nabożeństwa różańcowe)
■ Uczymy się świętości od naszych patronów
■ Oczekujemy i przygotowujemy się na spotkanie z Jezusem (Adwent)
■ Dobremu Bogu powierzamy nasze radości i kłopoty
■ Przepraszamy Boga za popełnione zło i pragniemy zmieniać nasze życie
■ Spotykamy Chrystusa Zmartwychwstałego.
■ Oddajemy cześć Najświętszemu Sercu Pana Jezusa (nabożeństwo czerwcowe)

· Klasa III
■ Rozpoczynamy przygotowanie do Pierwszej Spowiedzi i Komunii świętej
■ Razem z Maryją uczymy się modlitwy (poświęcenie różańców)
■ Święci wzorem do naśladowania
■ Odkrywamy symbole naszej wiary (poświęcenie krzyżyków, medalików)
■ Biblia i modlitewnik w życiu człowieka (poświęcenie książeczek do modlitwy)
■ Jezus światłem naszego życia
■ Krzyż znakiem miłości Boga do człowieka (nabożeństwo drogi krzyżowej)
■ Uczymy się przepraszać Boga i bliźnich (nabożeństwo pokutne)

· Klasa IV
■ Dziękujemy Bogu za dar Eucharystii
■ Chcemy słuchać słowa Bożego – Mów Panie, bo sługa Twój słucha – spotkanie
połączone z celebracją słowa Bożego oraz wręczeniem egzemplarza Pisma Świętego
■ Eucharystia spotkaniem z Jezusem, który umacnia swoim Słowem i Ciałem
■ Okres Adwentu w życiu wspólnoty Kościoła

■ Okres Narodzenia Pańskiego czasem wdzięczności i uwielbienia Boga
■ Wielki Post czasem naszego nawrócenia
■ Spotkanie z Jezusem przebaczającym
■ Zmartwychwstały Chrystus prowadzi nas do Boga Ojca i umacnia Duchem Świętym
Tematyka spotkań z rodzicami

· Klasa I:
■ Czym jest nauka religii?
■ Rozmowa z dzieckiem na tematy religijne
■ Nauka modlitwy w rodzinie
■ Bliskość i obecność Boga wśród nas i w naszym życiu
■ Dziecko darem Boga
■ Rodzina pierwszą wspólnotą wiary
■ Pismo Święte – słowo Boga do człowieka
■ Świętowanie wiary we wspólnocie Kościoła

· Klasa II:
■ Wydarzenia zbawcze w roku liturgicznym
■ Pielęgnowanie tradycji rodzinnych i religijnych w roku liturgicznym
■ Wiara źródłem ludzkiej życzliwości, pogody ducha, radości
■ Doświadczenie Bożego miłosierdzia w naszym życiu
■ Nawrócenie w życiu człowieka
■ Okazywanie miłości Bogu i ludziom
■ Zaangażowanie w życie wspólnoty Kościoła
■ Systematyczny, świadomy i czynny udział we Mszy świętej

· Klasa III:
■ Narodzić się na nowo, aby odkryć piękno wiary
■ Przygotowanie dziecka do Pierwszej Spowiedzi i Komunii świętej w rodzinie
■ Rok liturgiczny w rodzinie
■ Sakramenty święte znakami Bożej łaski
■ Spotkanie z Bogiem w Liturgii Słowa i Liturgii Eucharystycznej
■ Bóg Ojciec Miłosierdzia – przygotowanie do sakramentu pokuty i pojednania
■ Pierwsza Komunia święta – świętem dziecka i świętem rodziny
■ Pielęgnowanie przyjaźni z Bogiem

· Klasa IV
■ Postawa wdzięczności Bogu za dar życia i wiary
■ Jak pomóc dziecku pielęgnować przyjaźń z Jezusem?
■ Eucharystia sakramentem miłości
■ Świadomy i czynny udział we Mszy świętej
■ Modlitwa w życiu rodziców i dziecka
■ Jak ukazać dziecku wartość sakramentu pokuty i pojednania?
■ Uczestnictwo rodziny w wydarzeniach roku liturgicznego
■ Motywowanie dziecka do zaangażowania się w grupy parafialne

LITURGIA I  KOMUNII 2022

PRZED KOŚCIOŁEM :

Krzyż, świece, trybularz i woda święcona.

Błogosławieństwo rodziców

Kochane dzieci poproście teraz waszych rodziców o błogosławieństwo: 

Błogosław Ojcze, błogosław Matko dłońmi swoimi,, gdy dziś Chrystusa mam przyjąć z innymi.

Na świętą chwilę w radości czy w udręce niech błogosławią rodziców ręce.

Ojcowie wkładają ręce na głowy swoich dzieci i powtarzają za kapłanem:

Błogosławieństwo twego ojca niech ci towarzyszy do ołtarza Pańskiego i na całej drodze życia.

W imię Ojca i Syna i Ducha św.

Matki wkładają ręce na głowy swoich dzieci i powtarzają za kapłanem:

Błogosławieństwo twej matki niech idzie z tobą. Maryja, nasza orędowniczka niech cię otoczy opieką, a Bóg niech zawsze błogosławi.

W imię Ojca i Syna i Ducha św.

Procesja do kościoła

Pieśń :  Pod Twą obronę Ojcze na niebie

Po wejściu do kościoła, okadza się ołtarz

Leon

Prośba dziecka( przed rozpoczęciem mszy św.)            

Jak ziemia pragnie wody i słońca, tak dusza moja pragnie Boga, Jego miłości.

Nadszedł ten upragniony dzień, stoimy u stóp Boga i radość przepełnia nasze serca.

W tej doniosłej chwili prosimy Ciebie Ojcze Proboszczu, byś na ołtarzu razem z chlebem i winem złożył nasze życie, nasze rodziny, nasze radości i smutki.

Prosimy byś złożył naszą przyszłość, nasze nieznane jutro i proś Boga, by zachował  nas od wszelkich niebezpieczeństw i zła, które nas otacza.

Również Was  kochani rodzice, krewni i wszyscy obecni w kościele, byśmy dochowali wierności Bogu i w łasce Bożej wytrwali do końca życia.

 

AKT POKUTY:     Olga

  • Panie, wszystko co dobre od Ciebie otrzymujemy, ale tak często o tym zapominamy.  Przepraszamy Cię Panie.

Wszyscy: Przepraszamy Cię Panie

  • Panie Jezu, Ty tak bardzo nas miłujesz i zawsze do nas przychodzisz, a my pamiętamy tylko o sobie i o innych zapominamy.

Przepraszamy Cię Panie.

Wszyscy: Przepraszamy ...

  • Panie, przebacz nam nasze grzechy i zaniedbania, abyśmy z czystym sercem mogli Cię przyjąć do naszego serca.  

Przepraszamy Cię Panie.

Wszyscy: Przepraszamy ...

 

 

LITURGIA SŁOWA            

 

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Pierwszą książkę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym.


A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił:
«Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym».
Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?» Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czas i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi».


Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».

Oto Słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY: 

Pan wśród radości wstępuje do nieba.
           

Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, *
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy straszliwy, *
jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Pan wśród radości wstępuje do nieba.
 

Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, *
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, *
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.

Pan wśród radości wstępuje do nieba.

Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, *
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami, *
Bóg zasiada na swym świętym tronie.

Pan wśród radości wstępuje do nieba.
 

Czytanie z Listu do Hebrajczyków   

Chrystus wszedł nie do świątyni zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej świątyni, ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, ani nie po to, aby się wielekroć sam miał ofiarować, jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą, gdyż w takim przypadku musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata.

A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków, aby zgładzić grzech przez ofiarę z samego siebie.

A jak postanowione ludziom raz umrzeć, potem zaś sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz  ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują.

Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje.  

 Mając zaś kapłana wielkiego, który jest nad domem Bożym, przystąpmy z sercem prawym, z wiarą pełną, oczyszczeni na duszy od wszelkiego zła świadomego i obmyci na ciele wodą czystą.     

 Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę.                  Oto Słowo Boże

 

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:

               

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Idźcie i nauczajcie wszystkie narody,
Ja jestem z wami przez wszystkie dni,                                         

aż do skończenia świata.

Alleluja, Alleluja, Alleluj

EWANGELIA

MODLITWA WIERNYCH

Najmilsi, wznieśmy nasze prośby do Boga Ojca, który zaprasza nas do wspólnego stołu swego Syna, abyśmy umocnili naszą wiarę i osiągnęli życie wieczne.

  1. Ojciec: .....................................

Módlmy się za Kościół Powszechny i Ojca świętego Franciszka , aby Jego nauka  i ofiara służyła Kościołowi  i była drogowskazem dla wszystkich ludzi dobrej woli.

Ciebie prosimy...

  1. Matka: ......................................

Módlmy się za naszą Ojczyznę, aby całe społeczeństwo  swoje życie i przyszłość opierało na wartościach moralnych.

Ciebie prosimy...

        Módlmy się za nasze rodziny, tych wszystkich, którzy nas kochają jak również tych, którzy zapominają o prawdziwych obowiązkach rodzicielskich, aby dawali nam tylko to co jest  dla nas dobre.

                  Ciebie prosimy...

Módlmy się za nauczycieli, naszego Ojca proboszcza , aby ich troska o nas  i poświęcenie przyniosły obfite owoce w naszym życiu.

          Ciebie prosimy...

-----------------------------------------------------------

  1. ……………………..

Módlmy się za wszystkie dzieci, które dzisiaj po  raz pierwszy przyjmą Chrystusa pod postacią Chleba, aby nigdy nie zeszły z drogi zbawienia.

          Ciebie prosimy...

Módlmy się za naszych krewnych i wszystkich obecnych w kościele. Niech Pan Bóg obdarzy                           ich żywą wiarą, ufną nadzieją i gorącą miłością.

            

Ciebie prosimy ....

Kapłan

Modlitwa:

Ojcze święty, Wszechmogący Wieczny Boże, wysłuchaj nasze modlitwy: udziel wszystkim, których posilasz przy stole Twego Syna, stałości w wierze i wzrostu w miłości i łasce

 

 

OFIAROWANIE – procesja z darami.

  • Kielich                                        Dominik Królikowski

  • Puszka z komunikantami             Wojciech Kandziora

  • Patena z komunikantami             Kacper Lizis

  • Ampułki                                        Roksana  Kania    

  • Winogrona                                   Olga  Stefańska

  • Chleb / od P. piekarza                 Bartek Kiełbasa

  • Chlebki                                        Leon i Mateusz  

 

  • Świeca                                        Julia Kiepura

  • Kwiaty                                        Kaja Popek

  • Katechizm                                 Martyna Głogowska

  • Zeszyt -ćwiczenia                      Krysia  Korpyta

 

 

Komentarz do ofiarowania

 

  • Składamy w darze chleb, który zostanie przemieniony w Ciało Chrystusa, którym będziemy się karmić.

 

  • Przynosimy wino, które przemieni się w Krew Chrystusa i wodę, która łączy się z winem, tak jak my chcemy być zjednoczeni z Jezusem.

  • Przynosimy te kwiaty dla ozdoby ołtarza . I pragniemy zachować zawsze piękno naszych serc.

  • Przynosimy tę płonącą świecę, jako symbol Chrystusa  - Światła Świata

  • Przynosimy katechizm i zeszyt naszej pracy i zdobywania wiadomości o Bogu i  Jezusie Chrystusie , którego pragniemy przyjąć do naszych serc.

LITURGIA EUCHARYSTYCZNA

/ Po Baranku Boży /

Modlitwa dziecka  /                                   

Nadeszła już chwila, jesteś tu na ołtarzu Panie Jezu, ten sam co w Wieczerniku. Popatrz na dzieci tu zgromadzone na, na naszych rodziców i wszystkich wiernych.

My Cię kochamy, my Cię pragniemy, my na Ciebie Czekamy!

--------------------------

                                                         

Przyjdź Panie Jezu

Przyjdź najlepszy Gościu

Przyjdź Boże do naszych serc,

Przyjdź z Twą miłością.

Wnieś w nasze dusze to wszystko czego nam brakuje

I uświęć tatę, mamę i każde dziecko. !

 

Wiersze:  

Podziękowania:   Panu Jezusowi       

Uroczysty dzień zakwitał,

Dzień od dawna upragniony,

Serca biją nam radośnie

Jak świąteczne srebrne dzwony.

Przyrzekamy Ci o Jezu,

że będziemy jak najczęściej

Gościć Ciebie w naszych sercach

Bo Ty jesteś naszym szczęściem.

Pobłogosław nas o Chryste

Naszych ojców, nasze mamy

Niech dla Ciebie serca czyste

Całe życie zachowamy.

Rodzicom :   ………………………….

Od pierwszej chwili gdy świat ujrzałem

Byliście przy mnie drodzy rodzice.

I w was najczulsza opiekę miałem

Gdy pierwsze kroki w życiu stawiałem.

A dziś radosna, tak szczęśliwa

Z Jezusem w sercu stoję przed wami

I chce dziękować wam najserdeczniej

Boście mnie zawsze mocno kochali.

To poświęceniu mojej mamusi

To ofiarności mego tatusia

Zawdzięczam dzisiaj to wielkie szczęście

Że mogłam przyjąć pana Jezusa.

Dziękuję dzisiaj z wielką radością

Tatusiu drogi – mamo kochana

Że włożyliście tyle starania

Byśmy do serca przyjęli Pana.

Kapłanowi; ……………………………

Uroczysty dzień komunii

Jest największa ma radością

bo w mym sercu dziś prawdziwie

Bóg objawił się miłością.

Jezus Chrystus Pan serc ludzkich

Niech łaskami Cię obdarzy

Aby ręce  kapłańskie

Pokój dobro rozdawały.

Ojcze w dniu Komunii

Za twej pracy trud ogromny

Przyjmij od nas wszystkich dzieci

Ten bukiecik kwiatów skromny.

  • poświęcenie obrazków

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sakrament Bierzmowania

News

 

dnia 16 października 2021

Przygotowanie do bierzmowania Grupa III - Klasa VIII  godz. 11.00.

 

L.dz. 1386/2012

INSTRUKCJA

w sprawie przygotowania do przyjęcia sakramentu bierzmowania
w diecezji świdnickiej

1. Sakrament Bierzmowania jest niepowtarzalnym wydarzeniem w życiu człowieka wierzącego. Obok chrztu i Eucharystii należy do tzw. sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego (inicjacji). Jest to sakrament, w którym Duch Święty umacnia człowieka udzielając mu siedmiorakich darów mających pomóc człowiekowi w mężnym wyznawaniu swojej wiary i postępowaniu według jej zasad. Bierzmowanie jest zatem owocnym spotkaniem z Chrystusem, który umacnia człowieka w ważnym momencie życia, jakim jest jego wszechstronne dojrzewanie i wkraczanie w dorosłość.

2. Z uwagi na fakt, że ma on miejsce tylko jeden raz w życiu, Kościół pozwala na jego przyjęcie osobie, która należycie się do niego przygotowała. Duszpasterz zaświadcza biskupowi, że kandydaci są właściwie przygotowani do przyjęcia tego sakramentu. Sakrament bierzmowania, a więc z jednej strony zakłada już określony stopień dojrzałości kandydata, a z drugiej umacnia człowieka w jego nieustannym dojrzewaniu w wierze.

3. O ile sakrament chrztu świętego jest wyrazem wiary rodziców dziecka, a także ich powinnością wynikającą m.in. z sakramentu małżeństwa i dokonuje się bez świadomego udziału człowieka, to bierzmowanie domaga się już przemyślanej decyzji osoby, która pragnie do niego przystąpić. Sakrament ten nosi także nazwę „sakramentu umocnienia” (łacińskie confirmatio). Winien być on przyjmowany w dojrzałym wieku, kiedy człowiek zdaje już sobie sprawę z wagi podejmowanych zobowiązań. Dlatego na początku przygotowania do bierzmowania kandydaci wyrażają wolę jego przyjęcia i rozpoczęcia przygotowania. Wyrażanie woli przyjęcia sakramentu powinno mieć miejsce wobec księdza proboszcza parafii zamieszkania.

4. Zgodnie z zaleceniem Komisji Episkopatu Polski ds. Wychowania Katolickiego i ustaleniami podjętymi w naszej diecezji do sakramentu bierzmowania przystępują uczniowie ostatniej klasy VI i starsi.

5. Wtajemniczenie w życie sakramentalne Kościoła z istoty swojej związane jest z parafią. Odbywa się więc jakby dwutorowo: przede wszystkim w parafii zamieszkania kandydata, która jest naturalnym środowiskiem życia religijnego, jak i w szkole, w której odbywa się katecheza. Jakkolwiek program katechezy szkolnej i parafialnej dopełniają się, to jednak zawierają określone akcenty, niezależne od siebie treści, których nie wyczerpuje ani jedynie przygotowanie szkolne ani parafialne. Katecheza szkolna i przygotowanie w parafii wzajemnie się uzupełniają. A zatem przygotowanie do bierzmowania odbywa się przede wszystkim w parafii, a także w szkole.

6. Właściwym i najstosowniejszym miejscem przygotowania do przyjęcia sakramentu dojrzałości jest zatem parafia miejsca zamieszkania kandydata. Przygotowanie to należy rozpocząć najpóźniej w święto św. Stanisława Kostki. Na ręce księdza proboszcza kandydaci – w łączności z rodzicami, lub opiekunami – kierują prośbę i wyrażają gotowość rzetelnego włączenia się w realizację programu przygotowania do bierzmowania.

7. Jeżeli poważne racje duszpasterskie za tym przemawiają, ksiądz proboszcz parafii zamieszkania kandydata może mu udzielić zgody na przyjęcie bierzmowania w innej parafii, jednakże pod warunkiem, że kandydat będzie uczestniczył w całym przygotowaniu w swojej parafii.

8. Przygotowanie do bierzmowania trwa trzy lata. W tym okresie kandydat stara się prowadzić życie chrześcijańskie. W okresie nauki szkolnej podstawową jego powinnością jest udział w katechezie szkolnej prowadzonej przez katechetę, który na bieżąco informuje księdza proboszcza o postępach kandydata w tej dziedzinie i ostatecznie wydaje swoją opinię o kandydacie do bierzmowania.

9. O dopuszczeniu do sakramentu bierzmowania decyduje proboszcz parafii zamieszkania ucznia. Powinien on jednak zawsze uwzględniać opinię katechetów na temat udziału w katechezie szkolnej i przygotowania w parafii. Udział w całości przygotowania potwierdza indeks kandydata.

10. Trzyletnie przygotowanie do bierzmowania powinno się rozpocząć w święto św. Stanisława Kostki – patrona młodzieży. Formacja chrześcijańska w tym okresie ma na celu nie tylko opanowanie pewnego zakresu wiedzy religijnej, ale przede wszystkim wypracowanie wyrazistej postawy wiary i aktywnego uczestnictwa w życiu Kościoła. Nie może się ono zatem ograniczać do kilku spotkań porządkowych czy samej tylko katechezy w szkole. Przez pierwsze dwa lata spotkania powinny odbywać się przynajmniej raz w miesiącu. W ostatnim roku przygotowanie to powinno być bardziej intensywne, a spotkania powinny odbywać się przynajmniej raz w tygodniu.

11. Okres przygotowań realizowany w parafii ma być również okazją do odnowienia i umocnienia łączności ze wspólnotą parafialną. Należy więc efektywnie wykorzystać ten czas przygotowań, kładąc szczególny nacisk na sferę życia sakramentalnego, uczestnictwo w działaniach charytatywnych wspólnoty, otwieranie się na potrzeby drugiego człowieka, umiejętność posługiwania się Pismem świętym i właściwego odczytywania słowa Bożego w nim zawartego, aktywne i świadome uczestnictwo w liturgii. Tak sformułowanych celów nie sposób zrealizować w krótkim czasie, dlatego też przygotowanie kandydatów do bierzmowania powinno trwać przez cały czas edukacji gimnazjalnej, a zajęcia mają głównie charakter formacyjny. Ich celem jest pogłębienie zrozumienia sakramentu chrztu i doprowadzenie do decyzji przyjęcia konsekwencji religijnych z niego wynikających.

12. W tym okresie w parafii kandydaci przykładnie uczestniczą w życiu religijnym wspólnoty, które wyraża się przede wszystkim w niedzielnej i świątecznej Eucharystii, regularnym przystępowaniu do sakramentu pokuty i pojednania, udziale w nabożeństwach wynikających z rytmu wyznaczonego przez rok liturgiczny (nabożeństwa różańcowe w październiku, Msze św. roratnie w Adwencie, Droga Krzyżowa i Gorzkie Żale w Wielkim Poście, a także nabożeństwa majowe i czerwcowe, nabożeństwa słowa Bożego, misje i rekolekcje parafialne). O ile udział w niedzielnych i świątecznych Mszach św. jest zwykłą powinnością i przywilejem każdego chrześcijanina, to częstotliwość udziału w innych praktykach religijnych jest ustalana w parafii zamieszkania kandydata. Czymś oczywistym pozostaje codzienna modlitwa i lektura Pisma świętego.

13. Kandydaci do bierzmowania winni mieć świadomość, że sprawdzianem ich dojrzałości w wierze jest udział w życiu sakramentalnym lokalnej wspólnoty Kościoła, przez co stają się jednocześnie prawdziwymi świadkami Jezusa. Nie chodzi o to, by zmuszać kogokolwiek do uczestnictwa w praktykach religijnych, jednak wydaje się to sprawą tak naturalną, że znaczne zaniedbania w tej dziedzinie uniemożliwiają podjęcie przez Kościół pozytywnej decyzji o udzieleniu kandydatowi sakramentu bierzmowania albo ją w dużym stopniu utrudniają. Katecheza szkolna i parafialna powinna zatem zmierzać do ukazania życiowych wartości owych praktyk, jako przywileju chrześcijanina, a nie jedynie przykrego obowiązku.

14. W naszej diecezji przygotowanie do bierzmowania w parafii odbywa się w oparciu o program „Wypłyń na głębię”, zaś pomocą w tym przygotowaniu jest katechizm dla młodzieży „YOUCAT”.

15. W przygotowaniu do bierzmowania bardzo ważną rolę spełniają rodzice jako ci, którzy przed laty zdecydowali o katolickim wychowaniu potomstwa, jak i o chrzcie swojego dziecka oraz przyrzekli, że przyjmują na siebie obowiązek wychowania go w wierze, co oznacza doprowadzenie do pełni życia chrześcijańskiego, zwłaszcza sakramentalnego. Przede wszystkim na rodzicach, ale także na katechetach oraz wychowawcach spoczywa ważny obowiązek wspierania młodych w kształtowaniu ich osobowości na wzór Chrystusa oraz dążeniu do doskonałości, którą nazywamy świętością.

16. Troska rodziców o religijne wychowanie dziecka nie kończy się zatem na doprowadzeniu go do I Komunii św., ale trwa przynajmniej do bierzmowania, a także później – w dorosłym życiu. Rodzice ze swej natury powinni więc być naturalnymi sprzymierzeńcami proboszcza i katechety w przygotowaniu do bierzmowania. Słowem i przykładem mają ukazywać swoim dzieciom wartość i korzyści płynące z prowadzenia życia prawdziwie chrześcijańskiego. W celu dobrego wypełnienia swojego obowiązku rodzice powinni uczestniczyć w przygotowaniu do bierzmowania, szczególnie poprzez udział w organizowanych dla nich spotkaniach, które mają na celu pomoc w wychowaniu religijnym swoich dzieci w szczególnym okresie ich życia, jakim jest dojrzewanie. Dlatego udział w spot-kaniach formacyjnych i nabożeństwach nie powinien być przez rodziców traktowany jako przymus, ale ma pogłębić i ożywić w nich świadomość bycia Kościołem. Formacja rodziców ma także przypomnieć o ich odpowiedzialności za katolickie wychowanie dzieci, aby na co dzień stawali się dla nich prawdziwymi świadkami życia ewangelią.

17. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy, iż „przygotowanie do bierzmowania powinno mieć na celu doprowadzenie chrześcijanina do głębszego zjednoczenia z Chrystusem, do większej zażyłości z Duchem Świętym, Jego działaniem, darami i natchnieniami, aby mógł lepiej podjąć apostolską odpowiedzialność życia chrześcijańskiego. Katecheza przed bierzmowaniem powinna także starać się obudzić zmysł przynależności do Kościoła Jezusa Chrystusa, zarówno do Kościoła powszechnego, jak i wspólnoty parafialnej. Na tej ostatniej spoczywa szczególna odpowiedzialność za przygotowanie kandydatów do bierzmowania” (KKK 1309). Katechizm mocno akcentuje rolę wspólnoty parafialnej w przygotowaniu chrześcijanina do sakramentu bierzmowania. Czyni ją „szczególnie odpowiedzialną za przygotowanie kandydatów do bierzmowania”. Celem tego przygotowania jest „obudzenie zmysłu przynależności do Kościoła Jezusa Chrystusa”, co zasadniczo realizuje się poprzez świadomość przynależności do „wspólnoty parafialnej”.

18. Świadkiem bierzmowania powinna być osoba, która już przyjęła ten sakrament, ponieważ bierze ona pewną odpowiedzialność za bierzmowanego. Zobowiązuje się bowiem pomagać mu w dotrzymywaniu obietnic wynikających z tego sakramentu. Taka osoba winna więc najpierw sama realizować Jezusowy „przepis na życie”, dawać dobre świadectwo życia wiarą. Wtedy może stanąć przy młodym człowieku jako świadek bierzmowania, ponieważ też kiedyś w tym sakramencie świadomie i dobrowolnie wybrała Chrystusa.


BISKUP ŚWIDNICKI

 

 

 

BIERZMOWANIE

 

"Przez sakrament bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej"
/KKK 1285/
Przygotowanie do bierzmowania jest w cyklu trzyletnim  od  klasy VI i starsi.

Przystępują do niego uczniowie klas ósmych , którzy mieszkają na terenie naszej parafii, niezależnie do jakiego gimnazjum uczęszczają. Dorośli, którzy sakramentu bierzmowania nie przyjęli wcześniej, mogą również do niego przystąpić.

Kandydaci zgłaszają się na początku klasy trzeciej gimnazjum, w miesiącu wrześniu. Otrzymują katechizm bierzmowanego, który pomoże przygotować się do egzaminu ustnego w terminie wyznaczonym przez prowadzącego księdza. Uczniowie, którzy taki egzamin zaliczą w szkole, po przedstawieniu zaświadczenia od katechety, będą zwolnieni z tegoż egzaminu w parafii.

Kandydaci, powinni jak najszybciej od momentu rozpoczęcia przygotowania potwierdzić dokumentem fakt przyjęcia sakramentu chrztu. Świadectwa chrztu winny być dostarczone w terminie 30 dni od czasu pierwszego spotkania w ramach przygotowań.

Kandydat do bierzmowania przygotowuje się przez:

  • Systematyczne uczestniczenie w niedzielnej Mszy św.
  • Korzystanie z sakramentu pokuty i pojednania - raz w miesiącu / najlepiej przed pierwszym piątkiem miesiąca /,
  • Branie czynnego udziału w spotkaniu grupy do bierzmowania , uczestniczenie w Nabożeństwie Różańcowym / październik /, Roratach, Drodze Krzyżowej.

Kandydat do bierzmowania odpowiednio wcześniej obiera sobie imię bierzmowania (musi to być imię osoby świętej). Patronem bierzmowanego powinna być osoba bliska osobowości kandydata, którą chciałby naśladować. Wybór patrona nie powinien być podyktowany wpływem mody czy też opinii otoczenia.

Świadkami bierzmowania powinni być rodzice chrzestni kandydata, a gdy jest to niemożliwe, wówczas inni wierzący (praktykujący) i bierzmowani katolicy, albo sami rodzicie kandydata.

 

 

WIADOMOŚCI KATECHIZMOWE-

 PRZYGOTOWANIE  DO SAKRAMENTU BIERZMOWANI

 

O OBJAWIENIU BOŻYM

1. W czym zawiera się wszystko, co Bóg objawił?

To, co Pan Bóg objawił zawiera się w Piśmie św. i tradycji.

 

2. Co to jest Pismo św.?

Pismo św. jest to zbiór ksiąg napisanych pod natchnieniem Ducha Świętego, Który zawiera Słowo Boże skierowane do ludzi.

 

3. Kto jest autorem Pisma św.?

Pierwszorzędnym autorem Pisma św. jest Duch Święty, a drugorzędnym - ludzie przez Ducha św. natchnieni.

 

4. Jak dzieli się i z ilu ksiąg składa się Pismo św.?

Pismo św. dzieli się na Stary Testament - 45 ksiąg oraz Nowy Testament - 27 ksiąg, razem 72 księgi

 

5. Co jest myślą przewodnią Pisma św.?

Przewodnią myślą Pisma św. jest Boży plan zbawienia ludzkości.

 

6. Które z wszystkich ksiąg Pisma św. są najważniejsze?

Najważniejsze są cztery Ewangelie św., które opisują naukę i życie Pana Jezusa.

 

7. Jak inaczej nazywamy Ewangelię?

Ewangelię nazywamy też „Dobrą Nowiną”, ponieważ obwieszcza człowiekowi wyzwolenie z grzechu, łaskę i zbawienie, godność dziecka Bożego. Sens życia.

 

8. Kto napisał cztery Ewangelie święte?

Ewangelie napisali: św. Mateusz, św. Marek, św. Łukasz, św. Jan.

 

9. Wymień księgi Pisma św. Nowego Testamentu?

  • 4 Ewangelie, 
  • Dzieje Apostolskie św. Łukasza, 
  • 14 listów św. Pawła, 
  • 7 listów innych Apostołów 
  • Apokalipsa, czyli Objawienie św. Jana.

 

10. Co to jest tradycja?

Tradycja, czyli Podanie Ustne jest to zbiór Objawionych Prawd Bożych, niespisanych przez Apostołów, które Kościół Katolicki przekazuje i do wierzenia podaje.

 

 


 

NAJWAŻNIEJSZE PRAWDY WIARY

 

11. Jakie znasz krótkie streszczenie najważniejszych prawd wiary?

Wierzę w Boga Ojca, czyli Skład Apostolski, zawierający 12 artykułów a także 6 prawd wiary.

 

12. Powiedz Skład Apostolski.

Wierzę w Boga Ojca, Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, - i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, - który się począł z Ducha św. narodził się z Maryi Panny, - umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion; - zstąpił do Piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał, - wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego, - stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych, - Wierzę w Ducha Świętego, - święty Kościół powszechny, Świętych Obcowanie, - grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, - żywot wieczny. Amen

 

13. Powiedz sześć prawd wiary.

  • - Jest jeden Bóg
  • - Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze
  • - Są trzy osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty
  • - Syn Boży stał się człowiekiem i umarł na krzyżu dla naszego zbawienia
  • - Dusza ludzka jest nieśmiertelna
  • - Łaska Boska jest do zbawienia koniecznie potrzebna

 

14. Skąd wiemy, że Pan Bóg istnieje?

O istnieniu Pana Boga wiemy:

  • z istnienia świata i wielkiego ładu na świecie,
  • z przekonania wszystkich ludów,
  • z własnego sumienia,
  • z Objawienia Bożego.

 

15. Kto to jest Pan Bóg?

Pan Bóg jest to duch nieskończenie doskonały, Stworzyciel nieba i ziemi. (To Pan, Król, Sędzia, ale także dobry i miłosierny Ojciec)

 

16. Co to znaczy, że Pan Bóg jest Duchem nieskończenie doskonałym?

Pan Bóg jest Duchem nieskończenie doskonałym tzn., że posiada wszystkie możliwe doskonałości.

 

17. Co to znaczy, że Pan Bóg jest Duchem?

Pan Bóg jest Duchem, tzn., że jest niewidzialny, nieśmiertelny, nie ma ciała, a ma rozum i wolną wolę.

 

18. Co to jest Trójca Święta?

Jednego Boga w trzech osobach Boskich (Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty) nazywamy Trójcą Przenajświętszą.

 

19. Dlaczego trzy osoby Boskie są jednym Bogiem?

Trzy osoby Boskie są jednym Bogiem, ponieważ mają tę samą naturę, czyli te same doskonałości.

 

20. Jakie przymioty posiada Pan Bóg?

Pan Bóg jest:

  • wieczny - zawsze był, jest i będzie
  • wszechmocny - wszystko może czynić, co chce
  • niezmienny - zawsze jest ten sam
  • najmędrszy – wszystko, co robi jest mądre i dobre
  • święty - złego nie chce, grzechem się brzydzi
  • najsprawiedliwszy - za dobre wynagradza i za złe karze
  • najmiłosierniejszy - pragnie zbawienia wszystkich ludzi

 

21. Dlaczego Pana Boga nazywamy Stworzycielem?

Pana Boga nazywamy Stworzycielem, ponieważ On stworzył, czyli uczynił z niczego cały świat.

 

22. Po co Pan Bóg stworzył cały świat?

  • Dla chwały swojej,
  • dla dobra i szczęścia stworzeń.

 

23. Jak nazywamy opiekę Bożą nad światem?

Opiekę Bożą nad światem nazywamy Opatrznością Bożą.

 

24. Kto to są aniołowie?

Aniołowie są to duchy, które mają rozum i wolną wolę, a nie mają ciała. Pan Bóg stworzył aniołów, aby Mu służyli, oznajmiali Jego wolę ludziom i opiekowali się nimi. Zbuntowanych aniołów nazywamy szatanami.

 

25. Kto to jest człowiek?

Człowiek jest najdoskonalszym stworzeniem Boga na ziemi. Jest to jedna całość ciała i duszy nieśmiertelnej.

 

26. Co człowiek ma dzięki duszy?

Człowiek dzięki duszy ma rozum i dlatego myśli, tworzy oraz wolną wolę dzięki, której może wybierać między dobrem a złem.

 

27. Po co Pan Bóg stworzył człowieka?

Pan Bóg stworzył człowieka, aby Pana Boga znał, czcił kochał i służył mu, a przez to osiągnął szczęście wieczne.

 

28. Jakie dary od Boga otrzymali pierwsi rodzice, Adam i Ewa?

Pierwsi rodzice otrzymali od Boga łaskę uświęcającą, udział w życiu samego Boga i dary pozanaturalne: bystry rozum, wolę skłonną do dobrego, nieśmiertelność.

 

29. Jakimi byli pierwsi ludzie, gdy ich Pan Bóg stworzył?

Pierwsi ludzie byli dziećmi Bożymi, dobrymi i szczęśliwymi.

 

30. Przez co ludzie utracili dziecięctwo Boże i szczęście?

Dziecięctwo Boże i szczęście ludzie utracili przez nieposłuszeństwo względem Pana Boga, które nazywamy grzechem pierworodnym.

 

31. Jak nazywamy inaczej grzech pierworodny?

Nazywamy go także grzechem dziedzicznym, bo przechodzi z rodziców na dzieci.

 

32. Kto z ludzi jest wolny od grzechu pierworodnego?

Najświętsza Maryja Panna, dlatego nazywamy Ją Niepokalanie Poczętą.

 

33. Co Pan Bóg uczynił, aby ludzie po grzechu pierworodnym mogli otrzymać łaskę i wieczne szczęście?

Pan Bóg ulitował się nad ludźmi i już pierwszym rodzicom obiecał, że ześle im Zbawiciela.

 

34. W jaki sposób Pan Bóg przygotował ludzi na przyjście Zbawiciela?

Na przyjście Zbawiciela Pan Bóg przygotował ludzi:

  • przez wybrany naród izraelski
  • przez proroctwa mesjańskie
  • przez figury mesjańskie.

 

35. Co to są proroctwa mesjańskie?

Proroctwa mesjańskie są to przepowiednie proroków Starego Testamentu o przyszłym Zbawicielu.

 

36. Co to są figury mesjańskie?

Figury mesjańskie są to osoby, rzeczy lub zdarzenia ze Starego Testamentu o przyszłym Zbawicielu.

 

37. Kto jest obiecanym Zbawicielem świata?

Obiecanym Zbawicielem świata jest Jezus Chrystus.

 

38. Kim jest Jezus Chrystus?

Jezus Chrystus jest Synem Bożym, który stał się człowiekiem dla naszego zbawienia.

 

39. Co znaczy imię Jezus Chrystus?

Jezus - Zbawiciel; Chrystus - Mesjasz; Pomazaniec Pański.

 

40. Kto jest Ojcem, Matką, Opiekunem Jezusa Chrystusa?

Ojcem Pana Jezusa jest Bóg Ojciec; Matką - Najświętsza Maryja Panna; Opiekunem - św. Józef.

 

41. Skąd wiemy, że Pan Jezus jest Bogiem?

O tym, że Pan Jezus jest Bogiem wiemy gdyż:

  • powiedział o tym Bóg Ojciec,
  • zaświadczyli to Apostołowie,
  • wyznał to niejednokrotnie sam Pan Jezus,
  • swoje wyznanie potwierdził Pan Jezus cudami, zwłaszcza zmartwychwstaniem.

 

42. Skąd wiemy, że Pan Jezus jest prawdziwym człowiekiem?

O tym, że Jezus jest prawdziwym człowiekiem mówią nam:

  • Ewangelia św. (bo narodził się z Matki, odczuwał głód, pragnienie, zmęczenie, cierpiał i umarł),
  • historycy rzymscy i żydowscy (Tacyt, Pliniusz).

 

43. Gdzie i Kiedy narodził się Jezus Chrystus?

Jezus narodził się w Palestynie, w miasteczku Betlejem, za panowania cesarza rzymskiego Heroda.

 

44. Wymień najważniejsze wydarzenia z życia Jezusa Chrystusa

Ofiarowanie Jezusa w świątyni 40-go dnia po narodzeniu. Pokłon Trzech Mędrców ze Wschodu, ucieczka do Egiptu przed gniewem Heroda. Pobyt w Nazarecie do 30-go roku życia. Chrzest w Jordanie z rąk Jana Chrzciciela, trzy lata publicznej działalności. Powołanie 12 Apostołów.

Ustanowienie Kościoła św. Wybór św. Piotra na swego następcę. Śmierć na krzyżu na Górze Kalwaryjskiej w Wielki Piątek o godz. 15-tej. Zmartwychwstanie trzeciego dnia po śmierci w Wielką Niedzielę, Wniebowstąpienie 40-go dnia po Zmartwychwstaniu z Góry Oliwnej.

 

45. Co to jest cud?

Cud jest to nadzwyczajne dzieło widzialne, którego nie może dokonać żadne stworzenie, lecz tylko sam Bóg.

 

46. Wymień kilka cudów Pana Jezusa.

  • Przemienienie wody w wino w Kanie Galilejskiej,
  • Rozmnożenie chleba,
  • Uzdrowienie paralityka,
  • Wskrzeszenie Łazarza,
  • Zmartwychwstanie.

 

47. Wymień kilka przypowieści Pana Jezusa.

  • o synu marnotrawnym,
  • o miłosiernym samarytaninie,
  • o Dobrym Pasterzu,
  • o robotnikach w winnicy,
  • o talentach,
  • o pszenicy i kąkolu.

 

48. Jakie jest najważniejsze przykazanie Pana Jezusa?

Najważniejszym przykazaniem Pana Jezusa jest przykazanie miłości:

Będziesz miłował Pana Boga twego z całego serca twego, z całej duszy twojej, ze wszystkich sił twoich, ze wszystkiej myśli twojej, a bliźniego twego jak siebie samego. Przykazanie to objawił już Pan Bóg w Starym Testamencie.

 

 


 

O KOŚCIELE ŚWIĘTYM

 

49. Co to jest Kościół katolicki?

Kościół katolicki jest to:

  • zjednoczenie chrześcijan, którzy pod przewodnictwem Papieża dążą do zbawienia przez wyznawanie tej samej wiary i przyjmowanie tych samych sakramentów św.
  • lud Boży wybrany przez Boga, mający specjalne zadanie do spełnienia
  • (uczyć o Bogu i być znakiem Boga),
  • Ciało Mistyczne Jezusa Chrystusa, czyli żywy organizm, którego głową jest Chrystus, członkami ludzie ochrzczeni połączeni z Nim życiem Bożym (łaska uświęcająca) wzajemnie odpowiedzialni za siebie,
  • owczarnia Pana Jezusa i Rodzina Boża.

 

50. Kto założył Kościół katolicki?

Kościół katolicki założył Pan Jezus - gromadząc wiernych (nowy lud Boży), wybierając z nich 12 apostołów i ustanawiając św. Piotra widzialną głową Kościoła.

 

51. Kto obecnie jest głową Kościoła?

Niewidzialną Głową Kościoła jest Jezus Chrystus. Widzialną Głową Kościoła jest Następca św. Piotra, czyli Papież w Rzymie, obecnie papież Franciszek.

 

52. Co jest celem i zadaniem Kościoła?

Zadaniem Kościoła jest kontynuowanie zbawczej misji Chrystusa (budowanie królestwa Bożego na ziemi i prowadzenie wszystkich ludzi do zjednoczenia z Bogiem w wieczności.

 

53. Jaką władzę dał Pan Jezus Kościołowi św.?

Jezus dał Kościołowi św. potrójną władzę: nauczycielską, kapłańską i pasterską.

 

54. Jakie cechy posiada Kościół katolicki?

Kościół katolicki posiada następujące cechy: jest jeden, święty, katolicki czyli powszechny i apostolski. Są to znaki prawdziwego Kościoła Chrystusowego.

 

55. Po czym poznajemy, że Kościół jest jeden?

Kościół jest jeden ponieważ:

  • ma jednego najwyższego pasterza,
  • głosi jedną i tę samą naukę,
  • udziela wszędzie tych samych sakramentów św.

 

56. Po czym poznajemy, że Kościół jest święty?

Kościół jest święty ponieważ:

  • głosi świętą naukę Jezusa Chrystusa,
  • sprawuje Najświętszą Ofiarę Mszy św. i udziela sakramentów św.,
  • wychował i wychowuje zastępy świętych.

 

57. Po czym poznajemy, że Kościół jest powszechny?

Kościół jest powszechny ponieważ:

  • jest przeznaczony dla wszystkich ludzi,
  • rozszerza się po całej ziemi,
  • trwa nieprzerwanie od Pana Jezusa do końca świata.

 

58. Po czym poznajemy, że Kościół jest apostolski?

Kościół jest apostolski ponieważ:

  • uczy tego samego co apostołowie,
  • udziela tych samych sakramentów co oni,
  • biskupi są prawowitymi następcami apostołów.

 

59. Przez kogo Pan Jezus ożywia i umacnia swój Kościół?

Pan Jezus ożywia swój Kościół św. przez Ducha św.

 

60. Kim jest Duch Święty?

Duch św. jest to trzecia Osoba Boska, która pochodzi od Ojca i Syna.

 

61. Kiedy Duch św. zstąpił na Apostołów?

Duch św. zstąpił na Apostołów w postaci ognistych języków w dzień Zielonych Świąt, 10-tego dnia po Wniebowstąpieniu Pana Jezusa.

 

62. Kiedy Duch św. zstępuje na nas?

Duch św. zstępuje na nas już przy chrzcie św., a w szczególny sposób napełnia nas sobą w sakramencie bierzmowania.

 

63. Jaką rolę w Kościele spełniają biskupi i kapłani?

Biskupi są następcami apostołów, a kapłani współpracownikami biskupów. Zjednoczeni z Ojcem świętym wypełniają urząd nauczycielski, kapłański i pasterski w Kościele.

 

64. Co to jest świętych obcowanie?

Świętych obcowanie Jest to duchowa łączność między wiernymi na ziemi, duszami w czyśćcu i świętymi w niebie (kościół pielgrzymujący, cierpiący i tryumfujący).

 

65. Dlaczego czcimy Matkę Najświętszą?

Matkę Najświętszą czcimy dlatego, bo jest:

  • Matką Boga - Jezusa Chrystusa,
  • Niepokalanie poczęta (wolna od grzechu pierworodnego od pierwszej chwili życia),
  • Wniebowzięta- z duszą i całym ciałem,
  • Królową Polski.

 

66. Jakie są rzeczy ostateczne człowieka?

Ostatecznymi rzeczami człowieka są:

śmieć, sąd, piekło, czyściec, niebo.

 

67. Co to jest śmierć?

Śmierć jest to odłączenie się duszy od ciała człowieka. Patronem dobrej śmierci jest św. Józef.

Dobra śmierć - to śmierć w łasce uświęcającej.

 

68. Jaki sąd czeka człowieka po śmierci?

Zaraz po śmierci sąd szczegółowy, a po zmartwychwstaniu ciał - sąd ostateczny nad całą ludzkością.

 

69. Co to jest czyściec?

Czyściec jest to stan kary doczesnej po śmierci.

 

70. Co to jest niebo?

Niebo jest to miejsce, gdzie aniołowie i święci cieszą się wiecznym szczęściem.

 

71. Co to jest piekło?

Piekło jest to stan wiecznej kary.

 

 


 

O MORALNOŚCI CHRZEŚCIJAŃSKIEJ

 

72. Wymień dziesięć przykazań Bożych:

Jam jest Pan Bóg twój, który cię wywiódł z ziemi Egipskiej, z domu niewoli:

  1. Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną.
  2. Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremnie.
  3. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.
  4. Czcij ojca twego i matkę twoją.
  5. Nie zabijaj.
  6. Nie cudzołóż.
  7. Nie kradnij.
  8. Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu twemu.
  9. Nie pożądaj żony bliźniego twego.
  10. Ani żadnej rzecz która jego jest.

 

73. Kto nadał ludziom 10 przykazań Bożych?

10 przykazań Bożych nadał ludziom Pan Bóg przez Mojżesza, a Pan Jezus w Nowym Testamencie te przykazania potwierdził. Mojżesz był to wódz narodu żydowskiego i pośrednik między Bogiem a ludźmi swego narodu.

 

74. Co to jest sumienie?

Sumienie jest to głos duszy, który mówi: ?to czyń, bo dobre; tamtego nie czyń, bo złe?.

 

75. Kiedy człowiek popełnia grzech?

Człowiek popełnia grzech, gdy świadomie i dobrowolnie przekracza przykazania Boże lub kościelne.

 

76. Czym jest grzech?

Grzech jest obrazą Boga, niewdzięcznością wobec dobrego Stwórcy, raną zadaną Kościołowi i krzywdą, którą człowiek sam sobie wyrządza. Grzech może być ciężki (śmiertelny) i lekki.

 

77. Na czym polega grzech ciężki?

Grzech ciężki polega na tym, że człowiek przekracza przykazanie Boże lub kościelne w rzeczy ważnej. Świadomie czyli z poznaniem złego i całkiem dobrowolnie (z własnej woli).

 

78. Na czym polega grzech lekki?

Grzech lekki polega na tym, że człowiek przekracza przykazanie Boże lub kościelne w rzeczy mniej ważnej lecz niezupełnie świadomie lub niezupełnie dobrowolnie.

 

79. Jakie nieszczęścia sprowadza na człowieka grzech?

Grzech ciężki powoduje utratę łaski uświęcającej, sprowadza kary doczesne za życia, a po śmierci karę wieczną (piekło), grzech lekki nie powoduje utraty łaski uświęcającej lecz pozbawia człowieka wielu łask uczynkowych, sprowadza kary na ziemi lub w czyśćcu, przygłusza głos sumienia.

 

80. Jakie są źródła grzechu?

Źródłami grzechu są: szatan, nasze złe skłonności po grzechu pierworodnym i złe otoczenie czyli to, co się sprzeciwia Panu Bogu.

 

81. Wymień siedem grzechów głównych?

  • pycha,
  • chciwość,
  • nieczystość,
  • zazdrość,
  • nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu,
  • gniew,
  • lenistwo.

 

82. Co to są grzechy cudze?

Grzechy cudze popełniamy, wtedy gdy pomagamy bliźniemu do grzechu.

 

83. Co to jest nałóg?

Nałóg jest to stała skłonność do popełniania tych samych grzechów.

 

84. Co to jest cnota?

Cnota jest to stała skłonność do spełniania dobrych uczynków.

 

85. Co to są cnoty Boskie?

Cnoty Boskie są to te cnoty, które odnoszą się do Boga (udoskonalają naszą więź z Bogiem).

Są to: wiara, nadzieja i miłość.

 

86. Co to są cnoty obyczajowe?

Cnoty obyczajowe są to te cnoty, które odnoszą się do nas samych i do naszego współżycia z ludźmi (udoskonalają nasze obyczaje)

 

87. Wymień cztery cnoty kardynalne (główne):

  • roztropność,
  • sprawiedliwość,
  • wstrzemięźliwość,
  • męstwo,

 

88. Wymień uczynki miłosierdzia co do duszy:

  • grzeszących upominać,
  • nieumiejętnych pouczać,
  • wątpiącym dobrze radzić,
  • strapionych pocieszać,
  • krzywdy cierpliwie znosić,
  • urazy chętnie darować,
  • modlić się za żywych i umarłych.

 

89. Wymień uczynki miłosierdzia co do ciała:

  • łaknących nakarmić,
  • pragnących napoić,
  • nagich przyodziać,
  • podróżnych w dom przyjąć,
  • więźniów pocieszać,
  • chorych nawiedzać,
  • umarłych grzebać.

 

90. Co Bóg nakazuje w I przykazaniu?

  • wierzyć Panu Bogu,
  • zaufać Panu Bogu,
  • miłować Pana Boga,
  • czcić Pana Boga.

 

91. Co to znaczy wierzyć Panu Bogu?

Wierzyć Panu Bogu to znaczy: uznawać za prawdę to, co Bóg objawił i czego naucza nas przez Kościół święty.

 

92. Jaka powinna być nasza wiara?

Nasza wiara powinna być: powszechna, mocna, stała, żywa.

 

93. Co to znaczy ufać Panu Bogu?

Ufać Panu Bogu to znaczy spodziewać się z całą pewnością, że Pan Bóg odpuści nam grzechy i da łaski potrzebne do zbawienia

 

94. Co znaczy miłować Pana Boga?

Miłować Pana Boga to znaczy cenić Pana Boga ponad wszystko na świecie i chętnie spełniać Jego wolę. Najpewniejszą oznaką miłości Boga jest miłość bliźnich.

 

95. Co znaczy czcić Pana Boga?

Czcić Pana Boga to znaczy całym swoim postępowaniem, a szczególnie modlitwą okazywać, że Pan Bóg jest moim najwyższym Panem.

 

96. Co to jest modlitwa?

Modlitwa jest to rozmowa człowieka z Bogiem. Może ona być ustna, myślna, indywidualna lub liturgiczna.

 

97. W jakim celu winniśmy się modlić?

W tym celu winniśmy się modlić, aby Pana Boga uwielbiać, aby Mu dziękować, aby Go przepraszać, aby Go prosić.

 

98. Jak trzeba się modlić?

Modlić należy się pobożnie, pokornie, wytrwale, z ufnością i poddaniem się woli Bożej.

 

99. Co to jest modlitwa pańska i jak się dzieli?

Modlitwa Pańska - to modlitwa "Ojcze nasz", której nauczył nas Pan Jezus.

Dzieli się na: wstęp i 7 próśb. Trzy pierwsze odnoszą się do chwały Boga, a cztery dalsze do naszych potrzeb.

 

100. Co Pan Bóg nakazuje w II Przykazaniu?

W II przykazaniu Pan Bóg nakazuje: czcić i z szacunkiem wymawiać Imię Boże.

 

101. Co Pan Bóg nakazuje w III Przykazaniu?

W III przykazaniu Pan Bóg Nakazuje: święcić dzień święty przez udział we Mszy św. i spoczynek świąteczny.

 

102. Co Pan Bóg nakazuje w IV Przykazaniu?

W IV przykazaniu Pan Bóg nakazuje: szanować, Miłować i słuchać rodziców, przełożonych i starszych.

 

103. Co Pan Bóg nakazuje w V Przykazaniu?

W V przykazaniu Pan Bóg nakazuje: dbać o życie zdrowie duszy u siebie i u bliźnich.

 

104. Co Pan Bóg nakazuje w VI i IX Przykazaniu?

W VI i IX przykazaniu Pan Bóg nakazuje: być czystym i wstydliwym w myślach, słowach i uczynkach.

 

105. Co Pan Bóg nakazuje w VII i X Przykazaniu?

W VII i X przykazaniu Pan Bóg nakazuje: dobrze używać swojej własności, a cudzej nie ruszać.

 

106. Co Pan Bóg nakazuje w VIII Przykazaniu?

W VIII przykazaniu Pan Bóg nakazuje: miłować prawdę i szanować dobre imię bliźniego.

 

107. Powiedz pięć przykazań Kościelnych

  1. W niedziele i święta nakazane uczestniczyć we Mszy świętej i powstrzymać się od prac niekoniecznych.
  2. Przynajmniej raz w roku przystąpić do Sakramentu Pokuty.
  3. Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć Komunię świętą.
  4. Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w czasie Wielkiego Postu powstrzymywać się od udziału w zabawach.
  5. Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła.

 

108. Wymień obowiązujące święta kościelne:

Boże Narodzenie, Nowy Rok, Trzech Króli, Wniebowstąpienie Pańskie, Boże Ciało, Niepokalane Poczęcie NMP, Wniebowzięcie NMP., ŚŚ. Piotra i Pawła, Wszystkich Świętych.

 

109. W jakim celu Kościół nakazuje post?

Abyśmy pokutowali za grzechy, abyśmy wyrabiali w sobie silną wolę.

 

 


 

O ŁASCE I SAKRAMENTACH ŚWIĘTYCH

 

110. Co to jest łaska Boża?

Łaska Boża jest to dar nadprzyrodzony, którego Pan Bóg udziela nam do zbawienia.

 

111. Kto nam wysłużył łaskę Bożą?

Wszystkie łaski wysłużył nam Pan Jezus swoją męką, śmiercią i zmartwychwstaniem. Otrzymujemy ją tylko przez Niego.

 

112. Jakie są rodzaje łaski?

Rozróżniamy: łaskę uświęcającą i łaskę uczynkową.

 

113. Co to jest łaska uświęcająca?

Łaska uświęcająca jest to dar Boży, który daje nam życie nadprzyrodzone i czyni nas dziećmi Bożymi (jest to życie Boże w nas).

 

114. Kiedy po raz pierwszy otrzymaliśmy łaskę uświęcającą i przez co możemy ją utracić?

Łaskę uświęcającą otrzymaliśmy na chrzcie św., a możemy ją utracić przez grzech ciężki?

 

115. Przez co możemy odzyskać łaskę uświęcającą?

Utraconą łaskę uświęcającą możemy odzyskać przez spowiedź św. i żal doskonały.

 

116. Przez co pomnażamy w sobie łaskę uświęcającą?

Łaskę uświęcającą pomnażamy w sobie przez przyjmowanie sakramentów św. i spełnianie dobrych uczynków.

 

117. Co to jest łaska uczynkowa?

Łaska uczynkowa jest to pomoc Boża do spełniania dobrych uczynków, potrzebnych do zbawienia.

 

118. Jak działa łaska uczynkowa?

Łaska uczynkowa oświeca nasz rozum, umacnia naszą wolę w dobrym.

 

119. Co to jest sakrament?

Sakrament jest to znak widzialny, który z ustanowienia Pana Jezusa daje nam łaskę Bożą (jest to nasze spotkanie z Chrystusem).

 

120. Wymień 7 sakramentów świętych.

  1. Chrzest
  2. Bierzmowanie
  3. Najświętszy Sakrament
  4. Pokuta
  5. Namaszczenie Chorych
  6. Kapłaństwo
  7. Małżeństwo

 

121. Jak dzielimy sakramenty święte?

Sakramenty święte dzielmy na:

  • na Sakramenty dla żywych na duszy i dla umarłych na duszy
  • na Sakramenty powtarzalne i niepowtarzalne.

 

122. Które Sakramenty są dla żywych, a które dla umarłych na duszy?

Dla żywych na duszy są te sakramenty, które możemy przyjmować tylko wtedy, gdy mamy łaskę uświęcającą. Są to: Bierzmowanie, Najświętszy Sakrament, Namaszczenie Chorych, Kapłaństwo, Małżeństwo.

Sakramenty dla umarłych na duszy to te, które dają lub przywracają łaskę uświęcającą.

Są to: Chrzest i Pokuta.

 

123. Które sakramenty przyjmujemy raz w życiu?

Raz w życiu można przyjąć chrzest, bierzmowanie i kapłaństwo, bo wyciskają na duszy niezatarty znak szczególnej przynależności do Chrystusa.

 

124. Co to jest chrzest?

Chrzest jest to pierwszy i najpotrzebniejszy sakrament, który gładzi grzech pierworodny, daje nam życie Boże, czyni członkami Kościoła Katolickiego - (pierwszy - bo bez niego nie można przyjąć ważnie innych sakramentów, najpotrzebniejszy, bo bez niego nie można się zbawić. Zobowiązuje on nas do stałego nawracania się, do walki z grzechem i pogłębiania wiary).

 

125. Jakie znasz rodzaje chrztu?

Chrzest może być:

  • uroczysty lub z wody
  • chrzest krwi i
  • chrzest pragnienia

 

126. Kto może udzielić chrztu św.?

Chrztu świętego uroczystego może udzielić kapłan lub diakon, zaś chrztu z wody w nagłym wypadku może udzielić każdy człowiek.

 

127. W jaki sposób należy ochrzcić w nagłym wypadku?

  • obudzić intencję, że chcę ochrzcić
  • polać czoło dziecka wodą święconą lub zwyczajną
  • wypowiedzieć równocześnie słowa: ?NN? - ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.

 

128. Co to jest Bierzmowanie?

Bierzmowanie jest to Sakrament, w którym Duch Święty umacnia chrześcijanina, aby wiarę swoją mężnie wyznawał, bronił jej i według niej żył.

 

129. Jakie znasz inne nazwy Bierzmowania?

Innymi nazwami są:

  • sakrament dojrzałości chrześcijańskiej, bo udzielany jest temu kto powinien sobie zdawać sprawę, co to znaczy być świadomym i wzorowym katolikiem,
  • sakrament Ducha Świętego, bo On w tym sakramencie zstępuje na nas i ubogaca nas swymi darami.

 

130. Co oznacza słowo „bierzmowanie”?

Słowo „bierzmowanie” pochodzi od staropolskiego słowa „bierzmo”. Była to belka umacniająca strop. Celem bierzmowania jest bowiem umocnienie nas w wierze.

 

131. Ile razy można przyjąć sakrament bierzmowania?

Przyjmujemy go jeden raz w życiu, ponieważ raz na zawsze ?wyciska? na duszy znamię świadka Chrystusowego.

 

132. Jaki jest związek między chrztem a bierzmowaniem?

Przez chrzest otrzymujemy prawo udziału w posłannictwie Jezusa Chrystusa (głoszenie Słowa Bożego, oddawanie czci Bogu, przetwarzanie świata) przez sakrament bierzmowania przyjmujemy na siebie obowiązek, aby świadomie włączyć się w to posłannictwo (praca dla Kościoła) i otrzymujemy w tym celu pomoc łaski Bożej.

 

133. Jakich łask udziela bierzmowanie?

  • pomnaża łaskę uświęcającą
  • wyciska na duszy niezatarty znak wyznawcy Chrystusowego
  • daje 7 darów Ducha Świętego
  • daje łaskę uczynkową, abyśmy wiarę mężnie wyznawali, bronili jej i według niej żyli.

 

134. Wymień 7 darów Ducha Świętego:

  • Dar mądrości
  • Dar rozumu
  • Dar rady
  • Dar męstwa
  • Dar umiejętności
  • Dar pobożności
  • Dar bojaźni Bożej

 

135. Co to znaczy bronić swojej wiary?

Bronić swojej wiary tzn.:

  • umieć odpowiedzieć na stawiane zarzuty
  • być krytycznym wobec tych, którzy chcą wiarę ośmieszyć
  • nie dawać złym życiem powodu do ataków na wiarę.

 

136. Co to znaczy żyć według wiary?

Żyć według wiary tzn.:

  • zachować na co dzień wszystkie przykazania
  • spełniać solidnie swoje obowiązki
  • żyć w zjednoczeniu z Bogiem przez codzienną modlitwę, niedzielną Mszę św., pilną naukę religii, częstą spowiedź i Komunię św.
  • wprowadzać w życie przykazanie miłości Boga i bliźniego.

 

137. Przez co mamy pogłębiać wiarę?

  • przez modlitwę i czynny udział we Mszy św.
  • częstą spowiedź i Komunię św.
  • systematyczną katechizację, nawet aż do końca życia
  • przez czytanie Pisma św. i książek katolickich
  • przez życie na co dzień wiarą.

 

138. Przez co człowiek może utracić wiarę?

Człowiek może utracić wiarę przez:

  • zaniedbywanie pogłębiania wiedzy religijnej (np. katechizacji)
  • opuszczanie modlitwy, Mszy św.
  • lekceważenie przykazań Bożych.

 

139. Jak należy się przygotować do Sakramentu bierzmowania?

  • modlić się o dary Ducha Świętego
  • poznać najważniejsze prawdy wiary
  • wyrabiać w sobie pobożność, sumienność, pracowitość, silną wolę, życzliwość
  • wybrać sobie patrona
  • poprosić świadka do bierzmowania
  • oczyścić duszę z grzechów.

 

140. Kto udziela Sakramentu bierzmowania?

Sakramentu bierzmowania udziela Ks. Biskup, a w nagłych nadzwyczajnych okolicznościach każdy upoważniony kapłan.

 

141. Jakie są najważniejsze ceremonie Sakramentu bierzmowania?

  • włożenie rąk przez Ks. Biskupa, co oznacza zstąpienie Ducha Świętego
  • namaszczenie na czole Krzyżmem św. i słowa:
  • przyjmij znamię Ducha Świętego.

 

142. Co to jest Krzyżmo św.?

Krzyżmo św. jest to mieszanina oliwy i balsamu, poświęcona w Wielki Czwartek przez Ks. Biskupa w Katedrze (oliwa daje sprężystość, balsam goi i konserwuje).

 

143. Obrzędy Sakramentu bierzmowania:

I.

  • Biskup odmawia krótką modlitwę
  • Liturgia słowa - homilia, czyli przemówienie Biskupa do bierzmowanych.
  • Odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych
  • Włożenie rąk: Biskup odmawia nad bierzmowanymi modlitwy.

II.

  • Namaszczenie Krzyżmem św.
  • Biskup Krzyżmem św. kreśli znak krzyża św. na czole bierzmowanego i mówi:
  • N... przyjmij znamię daru Ducha Świętego.
  • Bierzmowany odpowiada: Amen.
  • Biskup dodaje: Pokój z tobą.
  • Bierzmowany odpowiada: I z duchem twoim.

III.

  • Po namaszczeniu wszystkich bierzmowanych Krzyżmem św.
  • Modlitwa Powszechna
  • Ojcze nasz ...
  • Błogosławieństwo Arcypasterskie.

 

144. Jak należy zachować się w czasie udzielania Sakramentu bierzmowania?

  • gdy Ks. Biskup się zbliża, uklęknąć, odsłonić czoło - w ręce trzymać kartkę do bierzmowania
  • świadek bierzmowania - ma przez chwilę bierzmowania trzymać prawą rękę na prawym ramieniu bierzmowanego
  • po namaszczeniu odpowiedzieć: Amen oraz I z duchem twoim (zob. 155, II)
  • pozostać w kościele i modlić się do momentu, gdy Biskup udzieli końcowego błogosławieństwa.

 

145. Co to jest Najświętszy Sakrament?

Najświętszy Sakrament jest to prawdziwe Ciało i prawdziwa Krew Pana Jezusa pod postaciami chleba i wina.

 

146. Kiedy i jakimi słowami ustanowił Pan Jezus Najświętszy Sakrament?

Najświętszy Sakrament ustanowił Pan Jezus w czasie Ostatniej Wieczerzy w Wielki Czwartek słowami: ?Bierzcie i jedzcie, to jest bowiem Ciało moje - to jest bowiem kielich Krwi mojej?.

 

147. W jakim celu ustanowił Pan Jezus Najświętszy Sakrament?

Pan Jezus ustanowił Najświętszy Sakrament, aby:

  • za nas się ofiarować we Mszy św.
  • w Komunii św. być naszym pokarmem
  • aby stale przebywać wśród nas.

 

148. Komu Pan Jezus dał władzę przeistaczania chleba i wina w Ciało i Krew swoją?

Słowami "To czyńcie na moją pamiątkę" - dał Pan Jezus władzę przeistaczania chleba i wina w Ciało i Krew swoją Apostołom, a przez nich biskupom i kapłanom.

 

149. Co to jest Msza św.?

Msza św. jest ofiarą Nowego Testamentu, w której Pan Jezus ofiaruje się za nas swemu Ojcu niebieskiemu pod postaciami chleba i wina (jest to uobecnienie Ofiary krzyżowej Pana Jezusa).

 

150. Z jakich części składa się Msza święta?

Msza święta składa się z liturgii Słowa i liturgii Ofiary. Liturgia Ofiary obejmuje:

  • przygotowanie darów ofiarnych
  • dokonanie ofiary (przeistoczenie)
  • ucztę ofiarną (Komunia św.)
  • dziękczynienie

 

151. Kiedy dobrze uczestniczymy we Mszy św.?

Wtedy, kiedy jesteśmy obecni w kościele na całej Mszy św., modlimy się wspólnie z kapłanem i ofiarujemy się wraz z Panem Jezusem Bogu Ojcu. W pełni uczestniczymy wówczas, gdy w czasie

Mszy św. przyjmujemy Komunię św.

 

152. Co to jest Komunia święta?

Komunia święta jest to spożywanie Ciała i Krwi Pana Jezusa pod postaciami chleba i wina.

 

153. Pod jakimi warunkami możemy często przyjmować Komunię św.?

Komunię św. możemy często przyjmować, gdy:

  • mamy łaskę uświęcającą
  • czystą intencję (chcę zjednoczenia z Panem Jezusem)
  • zachowany jest post eucharystyczny - 1 godzinę.

 

154. Jakie są skutki dobrze przyjętej Komunii św.?

  • pomnaża łaskę uświęcającą
  • gładzi grzechy lekkie
  • pomaga walczyć z grzechem i jest zadatkiem zmartwychwstania.

 

155. Co należy uczynić po Komunii św.?

Należy powitać Pana Jezusa, podziękować mu za przybycie, oddać Mu serce i przedstawić swoje prośby.

 

156. Co to jest sakrament pokuty?

Sakrament pokuty czyli pojednania jest to sakrament w którym kapłan w zastępstwie Chrystusa odpuszcza nam grzechy po chrzcie popełnione i daje pomoc, aby stawać się lepszym człowiekiem.

 

157. Kiedy i jakimi słowami ustanowił Pan Jezus sakrament pokuty?

Pan Jezus ustanowił sakrament pokuty w dniu swego zmartwychwstania mówiąc do Apostołów: „Weźmijcie Ducha Świętego, którym grzechy odpuścicie, będą odpuszczone, a którym zatrzymacie będą zatrzymane”.

 

158. Komu przekazał Pan Jezus władzę odpuszczania grzechów?

Władzę odpuszczania grzechów Pan Jezus przekazał Apostołom, biskupom i kapłanom.

 

159. Wymień 5 warunków Sakramentu Pokuty:

  • rachunek sumienia
  • żal za grzechy
  • mocne postanowienie poprawy
  • spowiedź
  • zadośćuczynienie

 

160. Co to jest rachunek sumienia?

Rachunek sumienia jest to przypomnienie sobie grzechów od ostatniej dobrej spowiedzi.

 

161. Co to jest żal za grzechy?

Żal za grzechy jest to boleść duszy z powodu, że obraziliśmy dobrego Boga, przepraszanie

Go i wewnętrzne nawrócenie.

 

162. Co to jest mocne postanowienie poprawy?

Mocne postanowienie poprawy jest to szczera wola unikania grzechów.

 

163. Co to jest spowiedź?

Spowiedź jest to wyznanie grzechów przed kapłanem, aby otrzymać rozgrzeszenie.

 

164. Co to jest zadośćuczynienie?

Zadośćuczynienie jest to odprawienie pokuty zadanej przez kapłana.

 

165. Kiedy żal za grzechy jest doskonały?

Doskonały żal za grzechy jest wtedy, gdy żałujemy z miłości do Boga. On Gładzi grzechy, gdy człowiek pragnie spowiedzi, a nie ma do niej okazji. Żal mniej doskonały płynie z obawy przed karą Bożą.

 

166. Co to jest odpust?

Odpust jest to częściowe lub zupełne darowanie kary doczesnej za grzechy już odpuszczone.

 

167. Co to jest Namaszczenie Chorych?

Namaszczenie Chorych jest to sakrament, w którym ciężko chory otrzymuje szczególne łaski dla duszy, ulgę w cierpieniu, a niekiedy przywrócenie zdrowia.

 

168. Kiedy należy przyjmować sakrament Namaszczenia Chorych?

Namaszczenie chorych należy przyjmować w każdej poważnej chorobie (nie można przyjęcia tego sakramentu odkładać do ostatniej chwili swego życia).

 

169. Co to jest Kapłaństwo?

Kapłaństwo jest to sakrament, który daje władzę głoszenia Słowa Bożego, składania ofiary Mszy św. i udzielania sakramentów świętych oraz łaskę do godnego ich wykonywania.

 

170. Co rozumiemy przez powszechne kapłaństwo wiernych?

Powszechne kapłaństwo wiernych polega na tym, że każdy wierny na mocy sakramentu chrztu uczestniczy w pewnym stopniu w mesjańskim posłannictwie Jezusa Chrystusa (funkcja: prorocza, kapłańska i królewska).

 

171. Co to jest sakrament małżeństwa?

Sakrament Małżeństwa jest to nierozerwalny związek ochrzczonych: mężczyzny i kobiety, których Chrystus uświęca i uzdalnia do spełniania obowiązków małżeńskich i rodzinnych.

 

172. Jakie są najważniejsze cechy małżeństwa chrześcijańskiego?

Jest ono jedno, to znaczy jeden mężczyzna z jedną niewiastą, i nierozerwalne - to znaczy: aż do śmierci.

 

173. Co to są sakramentalia?

Sakramentalia są to rzeczy poświęcone oraz poświęcenia i błogosławieństwa, które ustanowił Kościół św. dla dobra duszy i ciała.

 

 


 

GŁÓWNE WIADOMOŚCI Z ŻYCIA KOŚCIOŁA ŚWIĘTEGO

174. Co to jest Sobór Powszechny?

Sobór Powszechny jest to zebranie biskupów z całego świata pod przewodnictwem papieża w celu omówienia najważniejszych spraw całego Kościoła.

 

175. Kiedy był ostatni Sobór Powszechny i jaki był jego cel?

Ostatni Sobór Powszechny odbył się w latach 1962 - 1965, był to II Sobór Watykański, a 21-szy Sobór w historii Kościoła. Uczestniczyło w nim ok. 2500 biskupów, zaczął go Papież Jan XXII, a zakończył - Paweł VI. Celem jego była odnowa KościołaC

Przygotowanie w piątek o godz. 19.00 - Nowy rok szkolny 2016/17

 

 

KWARTALNE BIERZMOWANIE DLA OSÓB DOROSŁYCH

W KATEDRZE ŚWIDNICKIEJ

Informacje dla duszpasterzy i kandydatów

1) Należy sprawdzić faktu chrztu kandydata oraz wyjaśnić powody, dla których kandydat zrezygnował z przystąpienia do sakramentu bierzmowania w okresie katechizacji.

2) Trzeba dokonać oceny sytuacji religijnej kandydata w zakresie wiedzy i praktyk religijnych oraz dotychczasowej edukacji religijnej.

3) Jeżeli kandydat do bierzmowania żyje w związku niesakramentalnym, powinien najpierw przyjąć sakrament małżeństwa, a dopiero po nim – w możliwie najbliższym terminie – sakrament bierzmowania. W takiej sytuacji przygotowanie do małżeństwa powinno być połączone z przygotowaniem do bierzmowania.

4) Przygotowanie do bierzmowania osób dorosłych powinno odbywać się w rodzinnej parafii kandydata.

5) Odpowiedzialnym za przygotowanie do bierzmowania jest proboszcz parafii lub delegowany przez niego prezbiter.

6) Za podstawę programową przygotowania do sakramentu bierzmowania należy przyjąć treści zawarte w Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego.

7) Kandydat powinien uczestniczyć w spotkaniach przygotowawczych grupowych lub indywidualnych w zależności od warunków miejscowych.

8) Ostatnie ze spotkanie powinno być zarazem bezpośrednim przygotowaniem do uczestnictwa w liturgii sakramentu bierzmowania.

9) Spowiedź kandydata i świadka do bierzmowania winna odbyć się wcześniej - przed przybyciem do katedry w dniu bierzmowania. Są bowiem sytuacje, kiedy penitentowi należy poświęcić więcej czasu. To zaś jest niemożliwe tuż przed bierzmowaniem. Spowiedź św. w katedrze jest przewidziana tylko dla sytuacji nadzwyczajnych i ewentualnie pozostałych gości.

10) Wybrany świadek bierzmowania powinien gwarantować gotowość wsparcia kandydata
w jego dalszym życiu wiary. Musi on otrzymać pisemne zaświadczenie od swojego proboszcza potwierdzające możliwość podjęcia tej funkcji, wydane zgodnie z przepisami prawa kanonicznego.

11) Bierzmowanie jest udzielane podczas Mszy św. o godz. 18.00 w pierwszy poniedziałek marca, czerwca, września i grudnia.

12) Kandydat do bierzmowania i świadek winni przybyć do zakrystii katedry o godz. 17.00 w uroczystym stroju, z dokumentem kierującym do bierzmowania, wypisanym na załączonym druku, z dokładnie wypełnionymi rubrykami, szczególnie tymi, które dotyczą miejsca chrztu (część I i III), oraz poświadczeniem odbytej spowiedzi (część II). Dokument winien być sygnowany pieczęcią i podpisem proboszcza, który kieruje kandydata do bierzmowania. Kandydat przedstawia ponadto świadectwo odbytej spowiedzi świadka, a także zaświadczenie wystawione przez proboszcza świadka, potwierdzające możliwość podjęcia tej funkcji. Brak tych dokumentów skutkuje niedopuszczeniem do bierzmowania.

13) Kandydat składa ofiarę 20 zł na cele kultu Bożego oraz funkcjonowania kancelarii katedralnej.

14) Kandydaci są proszeni o przyniesienie ze sobą krzyża, który zostanie pobłogosławiony na zakończenie Mszy św. i będzie służył jako pamiątka bierzmowania.

15) Po weryfikacji dokumentów odbywa się próba liturgiczna. Miejsca dla bierzmowanych i świadków są zarezerwowane w pierwszych ławkach nawy głównej katedry.

16) Po zakończonej Mszy św. bierzmowani otrzymują w zakrystii katedralnej świadectwo potwierdzające przyjęcie sakramentu.

17) Parafia katedralna dokonuje zapisu w księdze bierzmowanych i przesyła świadectwo bierzmowania do parafii chrztu osoby bierzmowanej.

W dniu 16 października 2021

 

Sakrament Małżeństwa

News

 

MAŁŻEŃSTWO

 


"Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu"
/KKK 1601/

Narzeczeni powinni zgłosić zamiar zawarcia małżeństwa w Kancelarii Parafialnej przynajmniej trzy miesiące przed planowanym terminem ślubu. Wówczas otrzymają potrzebne informacje dotyczące wszelkich formalności związanych z zawarciem małżeństwa.

Na miesiąc przed ślubem podczas kolejnego spotkania w kancelarii muszą przedłożyć następujące dokumenty:

  • dowód osobisty,
  • aktualne Świadectwo Chrztu (z datą do sześciu miesięcy wstecz),
  • Świadectwo Bierzmowania (jeżeli nie ma potwierdzenia tego sakramentu na Świadectwie Chrztu),
  • Świadectwo religii z ostatniej klasy Szkoły Średniej,
  • Świadectwo ukończenia konferencji dla narzeczonych + poradnictwo rodzinne,
  • Zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego (w przypadku "ślubu konkordatowego"),
  • dane świadków sakramentu (imię, nazwisko, wiek, adres zamieszkania).

 

STANOWISKO KOMISJI WYCHOWANIA KATOLICKIEGO KEP
dotyczące bezpośredniego przygotowania do sakramentu małżeństwa

 

Komisja Wychowania Katolickiego przypomina, że zgodnie z Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin z dnia 1 maja 2003 r., przygotowanie do małżeństwa obejmuje trzy etapy: przygotowanie dalsze, bliższe i bezpośrednie. Przygotowanie dalsze i bliższe odbywa się zarówno w rodzinie, parafii, jak i w szkole (p. 18-30).

W myśl Dyrektorium Katechetycznego Kościoła Katolickiego w Polsce „katecheza w szkołach ponadgimnazjalnych (…) powinna być związana z przygotowaniem bliższym (ale nie bezpośrednim) do założenia rodziny chrześcijańskiej (…). Absolwentom szkół ponadgimnazjalnych, którzy otrzymali ocenę końcową w szkolnej nauce religii oraz uczęszczali na spotkania dla młodzieży w ramach tej katechezy, będą wydawane zaświadczenia o ukończeniu przygotowania bliższego do sakramentu małżeństwa” (p. 7).

Wobec pojawiających się wątpliwości dotyczących tzw. kursów przedmałżeńskich prowadzonych w niektórych szkołach w ostatniej klasie liceum lub technikum, Komisja Wychowania Katolickiego stoi na stanowisku, że:

1. katechezy prowadzone w szkole, w ramach realizacji programu, poświęcone tematyce miłości, małżeństwa i rodziny, nie wyczerpują w pełni wymagań Kościoła związanych z bezpośrednim przygotowaniem do zawarcia sakramentalnego związku małżeńskiego, zawartych we wspomnianych dokumentach. Nie mogą być zatem traktowane jako nauki przedślubne czy kurs przedmałżeński;

2. narzeczeni przygotowujący się do przystąpienia do tego sakramentu, którzy ukończyli katechizację w szkole ponadgimnazjalnej, są zobowiązani do wzięcia udziału w bezpośrednim przygotowaniu organizowanym w parafii lub dekanacie, według lokalnych zwyczajów.

W imieniu Komisji
ks. Marek Korgul
Sekretarz

Warszawa, dnia 22 grudnia 2015 r.

Sakrament Namszczenia Chorych

News

 

NAMASZCZENIE CHORYCH

"Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił; a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu"
/KKK 1499/

Obowiązek poproszenia kapłana ciąży na najbliższej rodzinie chorego. W przypadku ciężkiej choroby lepiej poprosić kapłana wcześniej, bowiem jest to sakrament umocnienia. Sakrament ten może być przyjmowany wielokrotnie, a nie tylko w przypadkach krańcowych.

Przygotowanie mieszkania:

stół nakryty białym obrusem, krzyż, świeca, waciki, woda do popicia dla chorego. W czasie udzielania sakramentu namaszczenia chorych powinni modlić się wspólnie także domownicy.

Sakramentu namaszczenia chorych można udzielić w następujących przypadkach:

  • jeśli jest przewlekła choroba,
  • osobom starszym wiekiem,
  • przed operacją medyczną,
  • nieprzytomnym lub psychicznie chorym, jeśli można przypuszczać, że w normalnych warunkach życzyłyby sobie przyjęcia tego sakramentu.

SAKRAMENTU TEGO NIE UDZIELA SIĘ ZMARŁYM!

Kapłana z posługą do chorego lub umierającego wzywamy jak najszybciej i o każdej porze dnia lub nocy.

.

Sakrament Kapłaństwa

KAPŁAŃSTWO

"Sakrament święceń jest sakramentem, dzięki któremu posłanie, powierzone przez Chrystusa Apostołom, nadal jest spełniane w Kościele aż do końca czasów. Jest to więc sakrament posługi apostolskiej"
/KKK 1536/

Katolicy w każdy pierwszy czwartek miesiąca modlą się o uświęcenie duchowieństwa oraz o nowe powołania kapłańskie, zakonne, misyjne.

Pogrzeb katolicki

News

W przypadku pogrzebu należy przedstawić:

  1. Świadectwo zgonu.
  2. Dokument zawierający pełne dane osoby zmarłej.
  3. Potwierdzenie przyjęcia sakramentów w szpitalu przez kapelana
  4. Na naszym cmentarzu parafialnym ( pochówek tylko osób należących do naszej parafii ).

----------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 Regulamin cmentarza parafialnego

 

  1.   Cmentarz jest własnością parafii śp.w. w. Katarzyny w Starym Wielisławiu.

   Służy do grzebania zmarłych  Parafian, wyrażania pamięci i czci dla tych którzy odeszli do wieczności.

 Otwarty od godz. 8.00 – 21.00 / w okresie zimowym do zmierzchu /

         Na cmentarzu należy zachować ciszę, porządek i powagę. 


  2. Administratorem cmentarza jest Proboszcz Parafii - jest   odpowiedzialny przed władza świecką i kościelną .

         ( tel. 0 74 8 681 526 )

 

  3. Na cmentarzu, na wyznaczonych miejscach grzebalnych można grzebać parafian,

 

  4. Firmy pogrzebowe  zgłaszają zakres swojej pracy i zobowiązane są do zachowania porządku po wykonaniu pochówku         oraz partycypują w opłacie na utrzymanie cmentarza.

 

  5. Zakłady kamieniarskie  mają  prawo wykonywać na cmentarzu swoją pracę tylko wtedy, gdy posiadają  zatwierdzony przez  proboszcza  pomnik - / jego wymiary /.

Zgłaszają  zamiar wykonania pracy na cmentarzu ,trzy dni przed  jej      rozpoczęciem  O. Proboszczowi..

Do wykonywania pomnika systemem gospodarczym trzeba mieć podobną zgodę. 

Nie wolno uszczuplać przejścia między grobami

 

  6. Grób nie może być ponownie użyty do chowania przed upływem 20 lat.

   7. Należy uzyskać zgodę administratora na wszelkie prace prowadzone na cmentarzu, np.:-    a) pogrzeb:

Czas i rodzaj pogrzebu uzgadnia się z O. Proboszczem któremu należy przedłożyć :

  • akt zgonu zmarłego,
  • poświadczenie o jego pojednaniu się z Bogiem.
  • miejsce grzebania, rodzaj grobu, jego wykopanie

-    b) ekshumację zwłok, bądź przeniesienie do innego grobu,

-    c) budowę nowego pomnika  / wymiary /

 (Za  wybudowanie pomnika oraz wymianę pomnika pobierane są ofiary na  utrzymanie cmentarza.)

-     d) remont pomnika, np. naprawa, bądź wymiana płyty, tablicy – również za pozwoleniem

-     e) budowę ławek, kwietników i innych elementów zdobniczych przy grobie – ( bez zgody mogą być rozbierane )

 

  8.      Zabrania się:

  • wjazdu pojazdami mechanicznymi bez zgody administratora cmentarza
  • zanieczyszczania cmentarza
  • samowolnego  sadzenia i usuwania drzew i krzewów
  • wprowadzania zwierząt na cmentarz

 

  9. Odpady i śmieci należy składować jedynie w wyznaczonym na ten cel miejscu i należy segregować. Należy złożyć ofiarę za wywożenie śmieci od grobu .

 

10.  Pozostały po remoncie lub rozbiórce gruz ze starego pomnika należy wywieźć z cmentarza we własnym zakresie.

 

 

 

 

 

 Podstawa prawna:  Podstawowymi normami prawnymi obowiązującymi w naszym kraju są:

 

1. Konkordat między Stolicą Apostolską i Rzeczpospolitą Pol­ską, podpisany w Warszawie dnia 28 lipca 1993 r. (Tekst Konkor­datu: Dz.U.l 998, nr 51)
2. Ustawa z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych z późniejszymi zmianami (Tekst pierwotny tej ustawy: Dz.U.1959, nr 11, póz. 62; tekst jednolity Dz.U.1972, nr 47, póz. 298. Obecnie obowiązujący tekst jednolity Dz.U.2000, nr 23, póz. 295).

3. Rozporządzenie Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 25 sierpnia 1959 r. w sprawie określenia, jakie tereny pod względem sanitarnym są odpowiednie na cmentarze. 4. Rozporządzenie Ministrów Gospodarki Terenowej i Ochro­ny Środowiska oraz Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 20 października 1972 r.

w sprawie urządzania cmentarzy, prowadze­nia ksiąg cmentarnych oraz chowania zmarłych.

 

 

 

 

Rada Parafialna                                     Administrator - Proboszcz

                                                                           O. Henryk Dereń

 

 

P.s.

Prosimy o złożenie ofiary od grobu na utrzymanie cmentarza i wywóz nieczystości.

Porządek mszy św.

Spowiedź

(przed mszą św.

w czasie adoracji)

Klasztor

15,00 - 16.00

20.00 - 21.00

Msza św.

Niedziela

9.00  ; 11.00

Dni powszednie

o godz. 18.00

 

Adoracja

30 minut

przed mszą św.

godz.16.30

( wypominki )

---------------------

I sobota miesiąca

Nabożeństwo

do Niepokalanego

Serca Maryi

07.12. 2024r

godz. 18.00

-------------------------

Koronka

M.B. Bolesnej

21.12.2024

godz. 18.00

--------------------

Doga Krzyżowa

 

--------------------

 

Gorzkie Żale

 

 

 

 

 

W najbliższym czasie
Kalendarium
licznik odwiedzin: 256094
wykonanie: e-parafia.net